Zordu. Yapabilmiştim ama senin dışına çıkabilmeyi, uzaklaşmayı usul usul. Marazlı bir tutku tanısı koymuştum, inceden inceye düşünmelerden sonra. Hiç böylesini yaşamamıştım, biliyorum sen de,,, eliptik bir yörüngede yuvarlanıyorduk, uzaklaşmalarımızın sınırı vardı, o noktayı geçemiyor, yeniden çekilmelere tutuluyorduk. Zaman yoktu, ani patlamalarda buluşuyorduk ve aniden kayboluyorduk, birbirimizi yok ettiğimiz anlar, var ettiklerimizden çoktu, molalarımız yaşadıklarımızdan,,, senin geleceklerin vardı, her şeyi içine yerleştirmeye çalıştığın; benim belirsizliklerim,,, birlikte olmaları seviyorduk, didiklesek de birbirimizi ve sevmiyorduk ayrı kalmaları ki bunlar ayırıyordu her defasında seni benden. Yani anladım ki bensizken beni sorgulamaların acımasızdı. Sonra kayboluyorduk ya karşılıklı,,, işte o zaman rastlantılar tanrısı ortaya çıkar buluştururdu bizi,,, bu la Sybille ile Oliveira’nınkine benzer sınırlanmış alanlara verilen gündelik randevular değildi,,, alır başımızı giderdik,,, öylesine sorgusuz sualsiz yeni kayboluşlara dek... Bir yanım kurtulmak istiyor senden bir yanım tutunmak…