1.Mesleğin seveni sevmeyeni, asilliği ve güzelliği, heyecanı, meslek aşkı duyanı duymayanı yalnızca avukatlık için değil! Tüm meslekler için geçerlidir.

2.Üreten, hizmet sunan her meslek mensubunun kurallara uygun davranması; gerekli ve yeterli koşuldur. Fazlası kişisel fark ve tercih; haklı rekabettir.

3.Her anlamıyla “rızkı” için çalışmak, yasal yoldan para kazanmak ayıp değildir!

4.Avukat, vekil-avukat, iş takibi de dâhil (Av.K.m.35/2), rızkını, nafakasını, geçimini, dahası para kazanmasını sağlayacak yasal her işi kabul edebilir.

5.Çalışanlar ikiye ayrılır:
a.Mal ve hizmet üreterek para kazananlar.
b.Üretenlerin kazançlarından geçinenler.

6.Vekil-avukatın varlık nedeni, çıkar çatışmaları ve tarafların bencilliğidir.

7.Çıkar çatışmasında taraf vekili olmayan avukat hukukun tam olarak uygulanmasına (Av.K.m.2); vekil-avukat, hukukun müvekkili lehine uygulanmasına çalışır.

8.Mesleğini yapıp da parayı sevmediğini söyleyenlerden uzak durulmalıdır.

9.Adil bir dünya ve adalete hizmet için kişinin özellikle avukat olması gerekmez. “Komşusunu kendisi gibi seven” herkes adalete hizmet etmiş olur.