Benim de bir kızım var, ama bugünden ve peşin peşin söylüyorum; gelecekte kendisinden hiç bir şey ısmarlamıyorum ))

Annemle babamınsa beklediklerini sanıyorum, söylediklerinden değil, öyle hissediyorum, belki de geleneksel öğretiler... Aksatmaksızın hediyelerini alıyorum.

Ama doğrusunu isterseniz, ben hediye istemiyorum. Kızımın da kendisini, annesinin beklenti içinde olduğuna dair bir sorumluluk duygusuyla ağırlaştırmasını, hiç istemiyorum. Anneler gününde yanımda olmak zorunda değil, ama sesini duymak isterim doğrusu, hatta sesini duyamasam da, gerçekte benimle olduğunu kalben hissetmem yeter.

En güzel ilişkiler, beklentisizlik, doğallık ve kendiliğindenlik üzerine yükselir, görüşümde ısrar ediyorum

Saygılarımla...