elvan elvan
Elvan gibi düşer çaresizliğine bir günün buruk hazzı,
Ne çok üzüldüğünü anımsarsın birde o gün gibi ne çok gün,
Sıradandı sayılır, bende sayarım.
Bırakıp gittiğin ağaç kovuğu kadar küçüktüm.
Başka hiç bir acı tatmadım sonrasında,
Bu yüzdenmi o ağaç kovuğunda koydun beni,
Ve melekler gibi uyu dedin.
Bilmiyorum iyimi ettin kötümü ettin ama,
Birazda kıskançlıkmış hala bırakırken niyetin.
Çok sıkı kandırmışsın arkadaşım bir gençliği yok ettin.
Elvan yanığı gibi deysin yüzüne bir sabah rüzgarında ben
Desemde sana bedduanın en safı biledir beceremediğim.
Her şeye rağmen sen, içimde benim bir güzel cinayettin.
Sen ve sen gibilerce buna adam gibi sahiplenilmek denilse bile
Vurmak sayılır bende sayarım.
Sen benim yüreğimde sevda sırtımda emanettin.
Gözümün önünde oynarken bile tüm oyunlarını
Çıkartıp sırtımdan yaranı yüzüne atamayacağım kadar
Havlettin.
Gözüm göremesin diyerek kaçtığım her uzak memlekette
Yol boyunca ağladığım mola yerlerindeki lavaboların
Sırrı dökülmüş aynalarından bile seyrettin.
Elvan gibi acılar kondu göçtü sendende yana
Her duyduğumda ben içerimden dualar ettim.
Her kaybedenin kaybettikten sonra söylediği gibi
Zaman içerisinde belki bende sana bir insanı
Kaybettiğini öğrettim.
Avuçlarına bıraktığım nazar boncuklarının yerine seçtiğin
Güzel gözlerinle para denen varlık için gittin, mevki için gittin.
Ardında vahşice sırıtarak bırakıp gittiğinin,
Tek bildiği mütevaziliğiydi dinlemeye veda ettin.
Elvan gibi sırıtır sanma ardından anılar bende sırıtmam
Parayla takaslarken bazı şeyleri içindeki kültürü yok ettin.
Arkasında koştuğun insan için elindekileri bile kaybettin.
Oysa karşımda sen benim bir lokman dahi boğazımdan
Geçmeyecek kadar sevgiye hasrettin.
Beddua edemem ama lakin.
Elvan gibi düşsün içinde bir gün seninde
Bana ölmeyi emrettin