Belki zamanın, belki ekonomik sıkıntının belki başka şeylerin getirdiği alışkanlıklarla günlük hayatta çoğu zaman güvenmeyen, övmeyen,sadakatsiz, fırsatçı, acımasız ve her an eleştirmeye hazır kişilerle muhatap olduğumuzu düşünüyorum. işte bu kişiler, senelerce üstesinden gelemeyeceğimiz acıları, üzüntüleri bize yükleyebilirler. Onlara karşı kin besleriz, en kötü şeyleri söyleyebiliriz veya söylemek istediğimiz şeyleri sürekli kafamızda planlayarak intikam almak isteriz. Ama genelde böyle durumlarda nedense hiçbir şey söyleyemeyiz (en azından kötü şeyleri söyleyemeyiz)
Ben kötü şeyler söylersem geri dönemeyeceğimi, bir daha yüzüne bakamayacağımı, belki onunda pişman olduğunu ama söyleyemediğini veya bir gün kötü bir ruh haliyle aynı davranışı kendimin de gerçekleştirebileceğini düşünüp "sevdiğim insanları " her seferinde affederim.
Bazen kendi kendime kızarım bunun için, ama affediyorum.. hayatımda beni üzen, canımı acıtan herşeyi ve herkesi... Özellikle bir çabam da yok üstelik, içim almıyor kini, nefreti,.. sevmediğim insanları sevmiyorum, bir şey ifade etmiyorlar yani ne sevgi ne kızgınlık onlara karşı ama sevdiklerimi her koşulda bağışlayıcı oluyorum.Çok yüksek bir hoşgörüm de yoktur, kızıp söylenirim o an ama geçer, biter, unuturum gider, üç günlük dünya diyorum zaten geriye ne kalacak.... sadece hatırlamak istediğimiz iyi anılar. Ne kadar çok olursa o kadar iyi.
Hayat çok kısa, bu kısacık hayatta bize hediye edilmiş özel bir şeyler varsa onu ne olursa olsun korumamız gerektiğini ve bu nedenle eğer karşı taraf da bu özel şeyin farkına varıp da elini uzatmışsa ve affedilmeyi bekliyorsa onu geri çevirmememiz gerektiği konusunu tüm kalbinizle düşünmeniz ve buna inanmanızdır...
İnsanları yok saymak , affetmemek ve küsmek en kolay yoldur..
Zor olan sevdiğimiz ve sevdiğine inandığımız insanları bütün kusurlarıyla kabul edip , bu kusurun farkına varıp telafi etmek için bir şeyler yapmaya çabaladıkları sürece hayatımızda tutabilmektir..
Af dileyeni , elini uzatanı affetmeliyiz..Çünkü biz "alt tarafı bir insanız " öyle değil mi??