Alıntı: Yazan Ayşegül Kanat Sevgili Gülümse İstanbulluları okuyalı çok oldu. Sİzin de (ileti tarihine bakarsak) okuyup bitirdiğinizi sanıyorum. Biraz "her şeyi birden" anlatma kaygısı olmasaydı keşke diye düşündüğüm bir eser. İyi kurgulanmış. Özellikle "kıstırılmış ve daraltılmış" bir mekân olarak seçtiği yere bayıldım, hatta kıskandım. Yazmak, deneyimlerimize ve bilgilerimize dayanan bir olgudur. Böyle biçimlenir. Yalnızca bilgisayar başında oturan bir insan öyle bir mekânı ve orada yaşananları zor keşfederdi. "Yazma eylemi"ni düşünenlere önerebilirim. Saygılar

İstanbullu'ları alalı gerçekten uzun zaman oldu. Sadece birinci bölümünü (uçak bölümünü okuyup), ikinci bölümden satır çalabildim. Daha kitaptan sıkılmak için yada "Sıkılıp bıraktım bir türlü okuyamadım" demek için erken bir konumdayım. Okuyan iki dostumdan bir tanesi kitabı çok sevmiş, diğeri ise zorlanarak okumuş.

Bilirsiniz sizin düşünceleriniz benim için değerlidir. Araya giren diğer kitabı bitirir bitirmez, İstanbullular kitabına geri döneceğim.

Şu aralar kızımın en sevdiği yurt dışından getirtip ing okuduğu kitap serisi olan Alacakaranlık ve devam kitabı okuyorum da. (Efendim 5-9 Aralıkta filmi vizyona girecek, biz de kitabını okumuş ayrıcalıklı seyircilerden olacağız...