güçlü büyülerin olsaydı
rengi damağında kalsaydı çocukların
ağaçlar büyüdükçe geri çekilseydi gökyüzü
güneş doğduktan sonra bile
açmaya devam etseydi
kırmızı bir kasımpatı gibi yol kenarına çıkan ay

güçlü büyülerin olsaydı
her yağmurdan sonra altın sarısı ve ipek
kanatları yükselseydi aşkın
asker, yiğit asker diye seslenseydi kadınlar
bombalarını bizim bahçeye bırak
çocukları boyunlarından güldüren
öpücüklere dönüşseydi şarapnel parçaları

güçlü büyülerin olsaydı
ağızlarına karadut morluğu dağıtan
komik sakızlardan ibaret patlasaydı mermiler
ölümden bahseden kim
parlayan füzelere değil güneşe kamaşsaydı gözleri
bir yaramazlık daha koparsaydılar babalarından
ıslak ıslak
boncuk boncuk
toplamaya koyulsalardı çimenleri yakmadan
örümcek ağlarına takılan son ışıkları

ağabeylerin kamp ateşinde
korkutmak için anlattığı
masallar gibi dinleselerdi açlığı
lokum lokum dizilseydi yıldızlar
ellerine yüzlerine bulaşsaydı

koyu bir pekmez gibi avuçladıkları ay

Nilgün Aras