Bir sabah gazetelerde haber olmuş,,, öldürülmüş çünkü,,, yoksa olmazdı,,, tanıdık geliyor adı ve yüzü,,, bir hatırada canlanıveriyor,,, ne hissedersin?
Uzaklarından kırılan bir dalın acısı,,, örtülü bir üzüntü,,, ama çok gençti daha,,, nasıl olabilir,,, daha çok sorular gelir üstüne,,, anlasan ne olacak ki,,, merak mı,,, hayır, daha çok ortak tanıdığın üzerinden,,, onun adına bir parça da olsa üstlenilen gözyaşından yoksun, yabancı bir üzüntü işte,,, onun gözleri ağlayacak ve yüreği şimdi uzak bir ülkede ve uzaklaşıp gittiğin çoktan,,, bunu anlaman kolay değil,,, iyisi mi hiç zorlama kendini…

Bir erkek öldürmüş onu,,, hukuksal akrabalığın yakınlarından,,, sorumlusu kılmış onu, kendi içine düşürüldüğü durumun,,, sözleri, ikna edici düşünceleri ve davranışları bitivermiş anlaşılan ya da hiç yokmuş ki bunlar,,, çekip silahını vurmuş, öldüresiye…

Erkekler öldürüyor kadınları,,, kendi içlerindeki erkekle hesaplaşıp, öldüremediklerinden onu…

Yıllar önce bir dostluk masasında tanımışsın onu,,, sözler unutulmuş, zaman unutulmuş, sadece o anın hatırası kalmış demek belleğinin tozlu raflarında,,, o gazete haberinde yankısını bulan,,, hepsi o kadar…