İskele meydanındaki banklardan birinde görmüştüm onu ilk kez, güleç yüzlü ve sağlıklı bir görünüşü vardı,,, yanındaki büyükçe bir çekçekvaliz ve naylon torba dikkatimi çekmişti,,, yola gidecek sandım,,, meğer öyle değilmiş,,, aynı yerde değişik zamanlarda da rastlayınca anladım bunu,,, o bank ya da ötekisi,,, her neyse, onun ikametgahıydı,,, ama sadece gündüzleri,,, çünkü geceleri yoktu…

Her defasında elinde bir dergi ya da kitap olurdu,,, yüksek sesle okurdu,,, bir gün yanından geçerken yavaşlayıp kulak misafiri oldum,,, sözcükleri tersinden seslendiriyordu, anlayamadım,,, kırmızı yanaklarının üzerinden gözlerini kaldırıp bana güldü,,, değilmiş,,, ben öyle sanmışım,,, karşılık gülümsemem havada asılı kalakaldı,,, dikkatimi çeken bir durum da sürekli kilo almasıydı,,, onu görmelerimin arası açıldığı zamanlarda fark ediyordum bunu,,, bir bakıma iyiydi,,, havalar soğumaya başlamıştı çünkü,,, üzerindeki kaban yeterli olmayabilirdi…

Bazen kendimi kaptırır karşısında bakakalırdım,,, nasılsa umurunda değilim ya,,, öyle olmadı bir defasında,,, “olmaz ki Nurettin bey” deyiverdi,,, gözlerini gözlerime dikerek,,, hemen arkamı dönüp, uzaklaşmak istedim oradan,,, “size diyorum Nurettin bey” diye seslendi,,, başımı çevirip baktım,,, gözleri üzerimdeydi,,, elini yukarıdan aşağıya doğru bir yay gibi indirdi, “çok şımartıyorsunuz onları,,,” ona doğru bir iki adım attım, anlayamadım dedim cılız bir sesle,,, “kedileri” diye devam etti,,, “çok şımartıyorsunuz ama,,,” yanına iyice yaklaşmıştım,,, bana bakıyor ama Nurettin beyle konuşuyordu,,, çaresiz ayrıldım, son vapur da kalkmak üzereydi zaten…

Ertesi gün işten çıkar çıkmaz, oyalanmadan iskele meydanına gittim,,, onunla iletişim kurmaya kararlıydım,,, bunun için Nurettin bey olmaya bile hazırdım,,, yoktu,,, boş banklardan birine oturup bekledim,,, gelmedi,,, hava karardı, son vapur son yolcularını alıp gitti,,, aynı köşeyi parsellemiş simitçiye sordum,,, “sabah geldiğimde uyuyordu şu bankta” diye eliyle gösterdi,,, “uyanmadı sonra, son uykusuymuş,,, haber verdik ambulans geldi, alıp götürdü”,,, öylece kalakalmıştım,,, “yakını mısınız, sorarlar belki,,, adınız neydi?”,,, simitçinin ilgilenmesine şaşırmıştım,,, Nurettin dedim,,, sorarlarsa Nurettin, dersin…