Arkadaşlar
Burada sadece savunma hakkı veya kazanç tartışılmamalı.

Öncelikle hukuk sistemimizin getirdiği yargıda tekel hakkı var.

Yargı hakkı Türk Milleti adına bağımsız mahkemelerce kullanılır.

Avukatlar kişileri mahkemede temsil etme konusunda tekel hakkınba sahiptir.

Yani mahkemelerin de avukatlarında yargılama sürecinde tekel hakları vardır ve BUNA GÖRE EĞİTİLİRLER.

İkinci olarak yüksekoul/üniversite eğitimi gelişmiş teknik bir eğitimdir. Bu eğitimi alan insanlar BELLİ BİR KONUDA UZMANLAŞIRLAR. Bu insan gelişmesinin doğal bir sonucu ve gereğidir. Bu nedenle makina mühendislerinin içinden işletme müh., elektrik müh. içinden elektronik müh. ayrılmışlardır eğitimleri ve okulları farklılaşmıştır. Bunlar iş bölümünün ve gelişmenin zorunlu bir koşuludur. Toplumsal ve bilimsel gelişme bunu bir zorunluk olarak önümüze koyar. Galişmeler her konunun inceleyeceği alanlarda kendine yönelik yeni özel sorunları ortaya çıkarır. Bu da alanda uzmanlaşmayı gerektiriyor. Bu da daha dar alanda paslaşma demektir. Yani daha özel konularda yoğunlaşmak. Belli bir konuda uzmanlaşmak gelişmenin sonucu ve gereğidir.

Yani insanlar artık daha dar konularda, daha bilgili olarak uğraşmak zorundalar. Bu da yukarıdada belirttiğim gibi meslek disiplerinin bile ayrışmasını gerektirebiliyor.

Diğer bir ifade ile benim bir avukat olarak 1 yıllık bir eğitim sonrası kalp veya beyin cerrahı olmam mümkün değildir. Bu bir saptama.

Gelelim olayımıza:
Bir kurum kuruluyor. Bir bakış açısına göre yargının yükünü azaltacak. Peki yargının bağımsız mahkemelerce kullanılma hakkı ne oldu? Burada kuşkusuz ki insanların mahkemeye gitmeden uzlaşma hakkı var olduğu savunulabilir. Ancak burada unutulmaması gereken bir konu var. Bu sözleşmeyi kim hazırlayacak? Bir örnek vereyim: Sözleşmeye cezai şart koydunuz. Kaç tana mali müş. veya diğer meslek gruplarından olan lişi cezai şartın ne olduğunu ve hangi koşulla rda tahsil edileceğini bilir? Cezai şart mı tazminat mı diya karar vermekte ne kadar rahat olacaktır?

Devam edeceğim.

Saygılar.