Şimdi bütün bu olup bitenlerden sıyırmaya çalışır gibi yapıp kendini, bir kuytuluğa çekilmiş düşünüyorsun,,, kendini değil, zihnini,,, günün hangi saati ve ne yapıp yapmadığının bir önemi yok…


Ama akşamları,,, ya akşamları,,, bir buğu gibi yayılıp gelen sonbahar kokusunu nasıl sindireceksin içine,,, her sonbaharda ateş olup yanasın gelirdi oysa,,, aşklarından değil, ruhunun isyanındandı,,, öyle ki yaprakların sarısı işte bundan kızarır sanırdın,,, tutuşturmak için kurumuş ince dallara bile gerek yoktu, rüzgâra da,,, içinden doğup yükselen o dehşetli arzuyu hafifçe fısıldaman yeter de artardı,,, sonra pırıldayan alevler ıslıkları çağırırdı,,, görkemli bir koro çağıldar gelirdi, uzaklardan değil, yanıbaşından hemen, aynı sokaktan, arka mahalleden, denizin kıyısından, dağın eteğinden,,, kırlar gürülderdi şehirlere doğru, bir turna sürüsü eşliğinde kopar gibiydi kıyamet…


Şimdi, bir buğu gibi ve uzaklardan akıp gelen isli bu sonbahar akşamını nasıl sindireceksin içine,,, nasıl düşüreceksin yarin hayalini aklına, siyah gözlerinde bir kadın haykırışı susmazken…


Şimdi alıp başını, uzun upuzun yürüyüşlere nasıl çıkaracaksın kendini,,, sınırlar sokaklara sızmış,,, her köşebaşında telörgü,,, bir mayın her köşebaşında, patlamaya hazır…


Hatırlamak iyi gelir her şeye rağmen,,, hatıralar içinden geçip gitmek de,,, erken bir sonbahar sabahında bakıp görebilmeli salkımsaçak ayva ağaçlarını,,, Haydar Ergülen'in dediği gibi,,, “kış büyük gelecek” demek ki,,, kalkıp “nar’a gidelim”!