bence insanlar sadece hukukta degil her meslekte mesleklerini icra ederlerken mesleki faaliyetin hal ve sartına uygun hareket etmelidir ama bu tavır, hal ve hareketlerini bu mesleki faaliyetleri bitirdikten(mesai dışı) sonra yasamının diğer sosyal safyasına yansıtmamalıdır.aksi halde hayatlarındaki diger insanların onlardan bıkmalarına sebebiyet verebilirler diye düşünmekle beraber bunun bir ütopik olgu olduğunuda söyleyebilirim çünkü gerek bizim toplumumuzda gerek baska toplumlarda insanlara verilen deger insanların mesleki statüsüne göredir,(tabi bunu ben uygulamam sadece benim gördüğüm kadarıyla toplumun genel ama acı düşüncesini ifade etmeye calşıyorum) tabi ki bu statüye mesleği acısından yerleştirilen sahıs mesleki faaliyetlerinin dışında da bu statüyü koruyabilmek için mesai dışındayken dahi mesai devam ediyormuşcasına davranışlar sergilemektedir, tabi bunlar nekadar doğrudur bilemem ama ben bu düşüncedeyim ve sözlerimi bir örnekle bitireyim mesela ben bir öğrenciyim ve bir savcıyla tanışdıgımı düşünürsek genel cercevede hele hele bizim ülkemizde savcının bana karsı düşüncesi sadece ve sadece iyi bir insan ama ben onunla fazla samimi olmamlıyım çünkü ben koskoca bir savcıyım diyebiliyor oysa ki ben bir kaymakam olsaydım eminim daha farklı seyler düşünürdü gibi bir örnek verdim. aman bundan savcı büyüklerim alınmasın bu sadece örnek degilse böyle bir anı yasamdım...
saygılarımla