Bu çıktı Dominant Mevzuat ve İçtihat programından alınmıştır.

YARGITAY
11. HUKUK DAİRESİ

Tarih : 20.02.2007
Esas No : 2005/11830
Karar No : 2007/3191


818 - BORÇLAR KANUNU 58
818 - BORÇLAR KANUNUNUN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMIŞ HÜKÜMLERİ 58

ÖZET : DAVA KONUSU İŞYERİ ÇATISININ MUKAVEMETİ, ÜST KISMA KONULAN TABELA DOLAYISIYLA ÇATIYI NE KADAR KAR BİRİKEBİLECEĞİ, TABELA KONULMASA İDİ, YAĞAN KAR DOLAYISIYLA ÇATININ ÇÖKME TEHLİKESİNİN VAR OLUP OLMADIĞI TEKNİK BİR BİLGİ VE İNCELEMEYİ GEREKTİRDİĞİNDEN, HUMK.NUN 275. MADDESİ UYARINCA BU KONUDA UZMAN BİLİRKİŞİ VEYA KİŞİLERİN GÖRÜŞÜNE BAŞVURULMALIDIR.ÇATININ ÖN TARAFINA KONULAN TABELANIN OLAYIN MEYDANA GELMESİNDE EN AZ %50 ORANINDA ETKEN OLDUĞU GEREKÇESİYLE YAZILI ŞEKİLDE KARAR VERİLMESİ DOĞRU DEĞİLDİR.

DAVA : Taraflar arasında görülen davada Üsküdar Asliye 4. Hukuk Mahkemesi'nce verilen 13.06.2005 tarih ve 2003/725 - 2005/208 sayılı kararın Yargıtay'ca duruşmalı olarak incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş olmakla, duruşma için belirlenen 20.02.2007 gününde davacı avukatı M. Reşat Bostan ile davalılar avukatı İsmail Kemal Saygan gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra, duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Ayşe Altun tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, müvekkili tarafından sigortalanan, davalıların malik ve kiralayan sıfatıyla sorumlu oldukları, sigortalı Metaş Ltd. Şti. tarafından "Dinçmar Market" adı altında işletilen işyeri ve içerisinde bulunan emtianın 25.02.2003 tarihinde yağan kar ağırlığından dolayı çatısının çökmesi sonucu hasarlandığını, hasarın binanın yapımındaki eksiklikten meydana gelmiş olup, davalı maliklerin sorumlu olduğunu ileri sürerek, müvekkilince sigortalısına ödenen 140.000.000.000 TL.nın 24.04.2003 ödeme tarihinden itibaren reeskont faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalılar vekili, zararın oluşumuna davacının sigortalısı olan kiracının eyleminin neden olduğunu, kiracının habersiz olarak binaya asma tavan yaptırdığını ve tüm ağırlığın bu asma tavana yüklendiğini, tüm asma tavanın çatıya taşıttırılarak taşıyıcının gücünün zayıflamasına sebep olduğunu, istenen tazminatın fahiş olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.

Mahkemece bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, BK. 58. maddesi gereğince bina sahibinin kusursuz sorumluluğunun ancak binanın fena yapılmasının veya bakımsızlığının sübutu halinde söz konusu olacağı, binayı kiraya veren bir kimsenin kiracısının kusurlu hareketinin zararın meydana gelmesinde etkili olması halinde, sigortalı kiracının kusuru oranında zarardan indirim yapılması gerektiği, sigortalı binanın caddeye bakan cephesinde kiracı sigortalı tarafından yapılan tanıtım levhasının çatıdaki karın aşağı akışını önlediği ve karın yığılarak ağırlığının artmasına neden olduğu, sigortalı kiracının da en azından %50 oranında kusurlu olduğu gerekçesiyle, 70.000 YTL.nın 24.04.2003 tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.

Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.

2- Davacı vekilinin temyizine gelince; Davacı vekili, müvekkili şirkete sigortalı işyerinin çatısının yağan kar nedeniyle çöktüğünü ileri sürerek, müvekkilince ödenen bedelin işyerinin maliklerinden rücuen tazminini istemiştir.

Davalılar vekili, dava konusu taşınmazın davacı şirketin sigortalısına kiralanmasından sonra, kiracının işyerinin çatısına tabela astığını, bu tabelanın karın aşağı kaymasına engel olup, biriken karın ağırlığının olayın meydana gelmesine neden olduğunu savunmuştur. Yargılama sırasında alınan bilirkişi raporu ve iki ek raporda, "çatının taşıyıcı sistem bakımından mühendislik, üst örtü tasarımı bakımından mimarlık ilke ve kurallarına uyulmadan yapıldığı, çatı yapıldıktan sonra kendi ağırlığı altında durabildiği, üzerine kar yükü gelmesiyle çöktüğü, geçerli yönetmeliklere göre çatının 75 kg/m2'lik kar yükünü taşıması gerektiği, çatıdaki aşırı yetersizlikler nedeniyle çatının çöktüğü ve bina sahiplerinin tam kusurlu olduğu" belirtilmiştir. Davacı tarafın yokluğunda bir kısım davalılar tarafından yaptırılan tespit sonrası düzenlenen 04.03.2003 tarihli bilirkişi raporunda da, bina çatısının, tespit tarihinden önce yaklaşık bir hafta süre ile devam eden kar yağışları sonucu çatı üzerinde biriken kar yüküne dayanamayıp çöktüğü kanısına varıldığı belirtilmiş, çatının ön tarafına konulan tabelanın çatının çökmesinde etken olup olmadığı açıkça belirtilmemiştir.

Dava konusu işyeri çatısının mukavemeti, üst kısma konulan tabela dolayısıyla çatıyı ne kadar kar birikebileceği, tabela konulmasa idi, yağan kar dolayısıyla çatının çökme tehlikesinin var olup olmadığı teknik bir bilgi ve incelemeyi gerektirdiğinden, HUMK.nun 275. maddesi uyarınca bu konuda uzman bilirkişi veya kişilerin görüşüne başvurulmalıdır. Mahkemece, bu yönde alınan bilirkişi raporu yeterli görülmediği takdirde, yeni bir uzman heyetten rapor alınması gerekirken, bilirkişi raporunun aksine, çatının ön tarafına konulan tabelanın olayın meydana gelmesinde en az %50 oranında etken olduğu gerekçesiyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda ( 1 )numaralı bette açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, ( 2 )numaralı nette açıklanan nedenlerle kararın davacı yararına BOZULMASINA, takdir edilen 500.00.-YTL duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 2.835,00 YTL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20.02.2007 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.