sokakta rastladığım,
herkeste catık kaşlar...
ömrümden bir gün daha
sanırım böyle başlar...
birileri pişirmiş,
zehirli sudan aşlar...
kan göz yaşı akıtır,
başımı yaran taşlar...
neyim ne değilim ben...?
herkesin ayağına,
olmuşum bir kilim ben...
korkarım ki bir paspas
olacağım an yakın,
sanırım zaman yakın....
karanlık geceleri...
aclığı susuzluğu,
dört duvarın içinde
tatdım uykusuzluğu...
iliklerime kadar...
bilinmeyen gizli güç
yapar gündüzümü dar..
umutlarımı budar...
neleri düşlemem ki....
sözcüklerden anlayan,
kutsal bir rahmet olup,
bulutlardan damlayan
yerdeki sevgilere,
umutsuz yüreklere
hayat versin can versin..
güneşin doğuşuyla
sonsuz heyecan versin...
bir şiir yazılırken,
harflerim cicek acsın
budak versin dal versin...
peteğinde bal versin...
arıları olmayan,
anlamları solmayan...
kalbimin nefesini
ta ötelerden duyan...

akdevrim.09.08.2007.istanbul...