Alacaklı vekili geldi. Sabahtan takibini açmaya yeltendi. Bankadan havalesini yaptırdı, makbuzu aldı geldi. İcra dairesine verdi. Takibi açtı, ihtiyati haciz olduğu için bürosuna gidip e-imzadan talebi gönderdi. Yeniden icra dairesine geldi. Tek tek masaları dolaşıp evrakın kimin ekranına düştüğünü sordu. Bekledi, bekledi ve mütemadiyen bekledi. Saatin yavaş yavaş ikiye geldiğini, uzunca bir süre icrada bir şey yapmadan öylece durduğunu fark etti. Ve içinden şöyle geçirdi; bu bürokrasinin elektronik ortamdan fiziki dünyaya açılan berbat bir uzantısı değil de neydi!

Bir başka gün alacaklı vekili, yaşadıklarından ders almamış olacak ki; tapuya haciz müzekkeresi için e-imzadan talep göndermişti. Müzekkereleri ise flash belleğe attı, koyuldu icranın gül kokan yollarına. Eni sonu kendisiyle ilgilenecek birini buldu. O kişi;müdüre gönderdi, müdür görevlendirme yaptı, başka memura yönlendirdi. Müzekkere UYAP'a aktarıldı. Çıktısı alındı. Alacaklı vekili yine dosyayı müdüre gönderdi, imzalattı. İşin özü, bu alacaklı vekili, sanki bütün gün başka hiçbir işi yokmuş gibi, pinpon topu gibi oradan oraya sekti durdu. Avukatlıktan ziyade ayakçı, getir götürcü olduk. Ne üzücü...