Alıntı: Türkiye'de kimse kendisinden başkasını tanımıyor, okumuyor, bilmiyor. Dahası, sıkılan palavralara zamanında müdahale edilmediği için, kimi şairler/yazarlar bir tür dokunulmazlık kazandı. Herkes kendini Peygamber ilan edebilme cüretini gösteriyor. Eleştirel düşünce adına üzülmek gerekir elbet. Tek derdimiz var bugün : Sadece benden söz edilsin

Ahmet Oktay'dan.



***


Not:Sayın Bedri Aydoğan'ın yazısı Orhan Pamuk'a dair değil. "Namık Kemal'in Magosa Sürgünlüğü" başlıklı yazısından alıntıdır:

Alıntı: Çünkü onun ölümünden sonra da özgürlük mücadelesi sürmüş, ama özgürlük çok geç gelmiştir. Bumücadelede Namık Kemal de bundan fazla bir şey yapamayacaktı. Nitekim Midilli’deyaptıkları herhangi bir devlet adamından çok farklı olmadı. Ama o Magosa’da çektiklerive edebiyatta ortaya koyduğu ürünlerle kalıcı oldu. Bu acıyı çekmiş olması nedeniyle kendisi adına üzülsek de edebiyat adına sevinmek gerekir.