Sayın Dikici,
Yorumlarınız için öncelikle teşekkür ederim.

1. Öncelikle belirmek istediğim Bütçe yasaları nedeniyle oluşan faiz uygulamasındaki belirsizlikten doğan tartışmaya vermiş olduğum cevap ve bu konudaki yorumum mevzuatın bana göre olan hukuksal değerlendirmesine dayanmaktadır.Bu nedenle Yargıtay'ın ticari faizlerde neden % 15 uygulamadığı konusundaki getirilmiş olan eleştiri "olması gereken ekonomik rakamları" ifade etmemektedir.Yine yasa yorumcusu ve uygulayıcısının bunu yaparken mevzuata bağlı kalması gerektiğini düşünerek ideal ekonomik değişkenlerin ihdası ve tesbitinin hükümetlere düştüğünü düşünmekteyim.

Yine de sizin de bahsettiğiniz gibi reel faizin yüksek olduğu ülkemizde ticari işlerde uygulanan fazin de yüksek tutulması gerektiği düşünülebilir.Hukuki Faizin çok düşük tutulması da reel sektörde faaliyet gösteren, mal alıp satan taciri zor durumda bırakacaktır.Fakat bütçe yasası veya uygulanmakta olan ve/veya uygulanması zorunlu olan bir yasal metinin yorumunda mevzuata bağlı kalınması fikrimi yineliyorum; makro ekonomik dengeleri sağlamak idarenin alanında olup yargısal kurumların görevi yasaları uygulamak olmalıdır.

2. Buradaki (yazıdaki) yorumumun da meri mevzuatla olan ilgisine atfımı yaparak belirtmek isterim ki "Hakkaniyet" olgusu hakime takdir hakkı verilen olaylarda uygulanan bir "somut olay adaleti" olup kesin ve açık rakamların ve hükümlerin olduğu yerde uygulama alanı daralmaktadır.Örneğin "ticari işlerde faiz oranı %50" şeklindeki bir hüküm hakime takdir hakkı veren müphem bir ifade midir yoksa kanuni boşluk ifade edip hakimin müdahalesini mi gerektirmektedir?Yine başka bir örnek olarak "fahiş cezai şart hakimce indirilebilir" hükmünü ele alalım.Buna göre hakim durumun ve tarafların şart ve özelliklerini dikkate alacak tarafların belirlemiş olduğu oranı indirebilecektir.

Anayasa Mahkemesi'nin 2003 yılı mali bütçe yasaının 51 (t) hükmünü iptal gerekçesine tamamen katılmakla beraber, halen yürürlükte olan bütçe yasasının faizle ilgili hükmünün meri ve açık olduğunu düşünmekteyim.