Sayın Derya DEMİR'in de müsadesiyle, THS Şerhi'ne eklenen aşağıdaki değerli görüşü tartışmayı öneriyorum:

Alıntı: Yazan Derya DEMİR Bu maddeyle, ücretin, ödeme gününden itibaren 20 gün içinde ödenmemesi halinde, işçiler, iş bırakma yoluyla, işverene bir yaptırım uygulayabilme imkânına kavuşmuşlardır. Ancak yasal bir hakkın kullanmasına rağmen, çalışılmayan günlerin ücreti işverenden talep edilemeyecektir. Doktrinde, “iş bırakma nedeniyle çalışılmayan günlerin ücretine hak kazanılıp kazanılamayacağına” dair farklı görüşler yer almakta ise de, ağırlıklı görüş, "işçinin bu maddeye göre iş bırakma hakkını kullanması halinde, bu süre içinde çalışmış gibi ücrete hak kazanacağına" ilişkindir. Yargıtay ise "işçinin çalışmamasının kendi iradesinden kaynaklandığı ve yasa tasarısından "ücret ödeneceğine" ilişkin ifadenin çıkarıldığından, Yasama organının iradesinin "ücrete hak kazanılamayacağı yönünde olduğu" gerekçesiyle, iş bırakma hakkını kullanan işçinin, bu hakkı kullandığı süre boyunca işverenden ücret talep edemeyeceğini karar altına almıştır. İşçinin kendi iradesiyle olsa da zorunlu nedenlerle iş bırakmak zorunda kaldığı yani işverenin sözleşmeye aykırı davranışının iş bırakmaya sebep olduğu ortadadır. Bu nedenle de işveren, kendi hatası nedeniyle ortaya çıkan durum sebebiyle, yasa maddesinde belirtilen koşullar gerçekleştiğinde, yasadan doğan hakkını kullanan işçiye " iş bıraktığı süre boyunca ücretini ödemeli, ödemediği takdirde de işçi iş bıraktığı günlere dair ücretlerini talep edebilmelidir. Aksi takdirde, işçilerin tek geçim kaynağı olan “ücret” ten uzun sayılabilecek bir süre boyunca mahrum kalınması halinde ”ücretlerinin ödenmesini hızlandırmak ve işverenin bu şekilde davranmasının önüne geçmek” için başvurulabilecek yasal bir hakkın kullanılmaz hale geleceği açıktır. İşçiye, bir iki ay boyunca hatta belki daha da uzun bir süre, işveren tarafından ücret verilmediği düşünüldüğünde, işçinin bu süre boyunca iş bırakma hakkını kullanması halinde işçi yaşamsal bir gereksinimi olan ücretinden 3–4 ay mahrum kalmış olacaktır ki; bu da işçiyi haklı nedenle derhal feshe zorlayacak, bu maddeyi uygulanamaz hale getirecektir. Kanımca, Yargıtay' ın bu konudaki haksız uygulamasının, yasanın amacına uygun olarak ve yasal bir hakkın kullanılmasını engelleyecek yerde destekleyici şekilde değiştirilmesi gerekmektedir.

Alıntı: Ücretin gününde ödenmemesi MADDE 34. - Ücreti ödeme gününden itibaren yirmi gün içinde mücbir bir neden dışında ödenmeyen işçi, iş görme borcunu yerine getirmekten kaçınabilir. Bu nedenle kişisel kararlarına dayanarak iş görme borcunu yerine getirmemeleri sayısal olarak toplu bir nitelik kazansa dahi grev olarak nitelendirilemez. Gününde ödenmeyen ücretler için mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı uygulanır. Bu işçilerin bu nedenle iş akitleri çalışmadıkları için feshedilemez ve yerine yeni işçi alınamaz, bu işler başkalarına yaptırılamaz.