|
|
|
|
|
|
Sayın Ekici 270 saat sınırından haberim var. Ancak bu snırın işçiye korumak için var olan bir sınır olduğu muhakkak. Benim sorunum şu. Bu sınır aşılarsa - ki aşılabilir - ne olacağı. Yani işçinin ücreti ödenmeyecek mi? O zaman işverenler işçileri 5-6 saat fazla çalıştırıp 3 saatini ödeyerek hakkı kötüye kullanmış olmazlar mı? İş mevzuatımızın ve Yaragıtay'ın buna cevaz vermesi olası mı?
|
|
 |
|
 |
|
Bu sınır Yargıtay tarafından varsayımsal olarak kabul edilen bir sınırdır. Yasal olarak her fazla çalışma karşılığı % 25 veya % 50 şeklinde artırımlı olarak ödenmelidir. İşçinin haftanın 5 günü çalıştırıldığı işyerlerinde güne düşen çalışma saati daha fazla (9 saat -ara dinlenme hariç-), haftanın altı günü çalıştırıldığı işyerlerinde güne düşen çalışma saati daha azdır (7,5 saat -ara dinlenme hariç-). Bu durumda pek tabi bir işçi, haftanın 6 günü çalışılan bir işyerinde 3 aylık bir belirsiz süreli hizmet sözleşmesi ile çalıştığı düşünüldüğünde, günde 5 saat fazla çalışma yapabilir. Nitekim daha önce de Yargıtay'ın kararları ile kabul ettiği üzere 12 saatlik vardiyalı çalışma veya 24 saatlık nöbet usülü çalışmalarda da bu husus nazara alınmıştır.
İşçinin günlük 4 saatlik fazla çalışması işveren kaydı ile kabul de olsa Yargıtay " hayır efendim, ben 3 saatten fazlasını kabul etmem " diyemez. En başta bu durum " sebepsiz yere işçinin hakkının işverende kalamayacağı " ilkesine aykırıdır. 3 saat sınırı Yargıtay'ın insan fiziğinin uzun süreler boyunca çalışma hayatındaki sınırlarına ters olduğundan bahisle konulmuş, kabul edilmiştir. 3 saatin üzerindeki çalışma ispat edildiği sürece ücretlendirilir.
Ne var ki burada ispatın özelliği aranabilir. Sırf tanık ifadesine dayanılarak 3 saat üzerindeki fazla çalışmanın hesaplanması hakkaniyete ve hakkın kötüye kullanılması ilkelerine takılır. Yazılı belge şartı aranmalıdır bence. Yazılı belge, işveren kaydı, kart okutma, parmak basma vs varlığında hesaplanmalı, tanık delili ile ise hesaplanmamalıdır görüşündeyim. Saygılar.