Şu ana kadar bu başlık altında alıntı yapılan haberlerin bazısının çıkış noktası okullardaki ilişkiler,bazısı sokaklar ve tamamı trajik durumlar. Bu örnekleri okudukça; İbrahim Beye katılmamak mümkün değil. Bir çocuk dünyaya getirmek kolay ama o çocuğun kendi sorumluluğunu taşıyabileceği gün gelene dek sorumluluğunu taşımak, her an yanında olmanız fiilen de imkansız olduğuna göre, gerçekten kolay değil.
Sadece eğitimsizlik ya da sadece ilgisizlikle açıklama olanağımız da yok üstelik bu trajedileri. Nice eğitimlilerin, ya da nice "çocuklarının üzerine titreyen" ailelerin çocuklarının sorun yaşamayacağı gibi bir teminat da yok.
Sokaklara,ara sokaklara, terkedilmiş inşaatlara, ana baba olarak uzanamazsınız her zaman, güvenlik mekanizmasını çalıştıramazsınız. Okula göndediğiniz çocuğunuzun kaçırılmayacağını teminat altına alamazsınız. Ana baba olarak herşeye sahip olamazsınız.
Öyle bir bireycilik,öyle bir kişisel çıkara düşkünlük, öyle bir kendine müslümanlık egemen ki yaşamlarımızda, toplumsal sorumluluk,uzak bir ütopya. Herkes bir diğerinin yaşadığına bir meraklı seyirci kaldığı müddetçe, hukuk bir gün bana da lazım olur diye düşünmedikçe, ya da yaşanan böylesi olumsuzluklarda eylemli ya da eylemsiz sorumluluğu olup olmadığını dahi aklına getirmedikçe, şehrinin yoksulunu bilmesi gerektiğini düşünürken, böyle bir olaya maruz kalan mağdurlar olduğunu bilip de,ya da bilmeyip de bildirildiğinde dahi,salt şehrim ve ünvanım lekelenmesinle irkilip, sorgusuz sualsiz inkara giden idareciler olduğu müddetçe..İş yine sadece anne babalara kalıyor,İbrahim beyin de dediği gibi.
Forumda yazan bir arkadaşın her mesajının altında yazan alıntı geldi şimdi aklıma.. Asılan her zaman suçlu değil; yakalanandır.
İlk olarak,en kolay yakalayabileceğimiz ve en fazla sorumluluğu taşıyan ana babalar çıkış noktamız olacak elbette.