Şarkılar senden sözeder. Ve sanki bana inat türküler de. Filmlerde karşıma çıkıverirsin. Düşlerde yüzün, şiş yanaklarıyla altı aylık bir bebek. Bir kör gecede esriyip unutmak isterim, beceremem, ağlarım. Kanım sanki yavaşça akan bir kor nehri. Yanaklarım yanar, ellerim titrer. Dilimde acı bir tat ve boğazımda yutamadığım koca bir pişmanlık. Ne zaman büyüdün bu kadar, şaşarım. Ne zaman bu kadar büyüdü yokluğun. Her gün içmiştim oysa zaman ilacını; hani her derde devaydı, hani ölümden gayrısına çare vardı?

Hani bir uçurumdu hayat ve biz kenarından manzaraya bakar, çekip giderdik?