Merak etmişimdir hep, yaşlılar ile ölüm arasındaki mesafeyi.. yeni doğan bir çocuk, ister istemez ölüme uzaktır. Ancak, yaş ilerledikçe ölüm sanki bize doğru, biz ise ölüme doğru yanaşırız.. Oysa, kafamıza saksı düşme hikayeleri, Türkiye'de trafik kazası ihtimali, serseri kurşun yeme şansızlığı gibi ölümü reflekse dönüştüren olaylar da yanıbaşımızdadır.

Ben; ölümü, rahat bir uyku, ıslak bir saç eşliğinde hafif bahar esintisi hatta çikolatalı pasta ile eş görürüm..

Ölümden çok, ölümle temas anı çok önemlidir. Adam demiş ya: ''Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum, neden korkayım! '' öyle değil abicim... ölüm ben varken beni yakalayacak.. işte o an ''Cızzz''..

Neyse, güzel bir muhabbeti ölüme götürmeyelim.. ölüme selam ve sevgiler

KIVIL CIM