Bir incelik var, bildiğimiz delilerin sözlerinde.. ağır aksak giden adımlar ve dudaklardan dökülen bir kaç cümle, delinin; velilikten teğet geçtiğini anımsatır bizlere...

Bir noktaya sabitlenmiş gözler, asla artmayan ve belki de azalan bir bilgi birikimi eşliğinde saçma sapan görüntüler vermektedir. Biz onlara deliler deriz..

Ne varki, tımar yememiş insanı ıslah noktasında sosyal hayvan tiplemesine götüren mekanlar, günümüzde belki de ruh kazandırılmış birer binadan ibaret kalmıştır. Oysa mekan; ne tımara layık görülen hasta insan içindir, ne de aidiyet ve kişilik veren işyeri..Tımarhanedir..

Mekan, beyne resmedilen tüm değerleri barındıran alandır.. bu bazen kafa tası içindedir, bazen binlerce metrekare alana hükmeden toprak parçasında..

Bizler de deliyiz.. bilmesek de, kabullenmesek de.

Deliyiz anlamadıklarımızı idrak noktasında, deliyiz; en ufak nedene verdiğimiz ahmak tavırlarımızda, deliyiz; anlayışsızlıklarımızda.. ve deliyiz yaşam tarzımızda.

Sabit noktaya bakmak için bir çift göze gerek de yok, fikrimizin sabitlendiği arızi noktalar da bizim için 'o ince çizgiyi'' hatıra getirir..

Deliyiz, delilerin gözünde biz.. biz bunu bile bilmeyiz.

KIVIL CIM