Hep hatırlıyorum, bir yere misafirliğe gittiğimizde annemin ve bazen de babamın '' sakın ha!, öyle sunulan şeylere atlamayın, biz size alın dersek alırsınız..'' sözlerini..

Sanki, aç insanlarız da ne görsek atlayacağız.. , oyun oynarken bahçede, komşu çocuklardan bazen dayak da yerdik.. dayak atmazdık, yerdik! eve döndüğümüzde bir de annemizden babamızdan aynı muameleye maruz kalırdık.. gerekçe; neden kavga ediyorsunuz?

Öyle ya neden kavga ediyoruz ki? dayak yemek acaba kavga etmek midir? Bu anlayış değil midir, bu toplumun miskinliğine neden olan?

Bir bakalım etrafımıza, insanlar aç.. düpedüz aç! çöpten ekmek toplama noktasına kadar gelmiş, annemin yada babamın bakış açısına göre o bunu hak etmiş oluyor, tıpkı evde sunulan ''kaymaklı ekmek tatlısı'' duble dayak gibi..

Oysa, bu miskinlik bu korkaklık ve sinmişlik evde yenebilecek ikinci dayağın etkisindendir.. Bizde devlete hesap sormak yoktur, devletten dayak yemek, duble dayağa da gerekçedir, neden kavga ediyorsunuz? Öyle ya, neden kavga ediyoruz biz?

Aç kalmayı çok seviyoruz da ondan..

Dayak yemeyi çok seviyoruz ya biraz da bundan..

KIVIL CIM