Alıntı: Kimse kusura bakmasın ama buna eleştiri mi dersiniz yoksa özeleştiri mi dersiniz bilemem. 1,5 yılda olumsuz yönde gördüklerimi yazayım. Herkeste olduğunu söyleyemem ama bunlar benim tanıdığım hukukçularda gördüğüm özellikler.

Bir kişinin mesleği özellikle uzun süre yapılırsa onun karakterinin bir parçası haline gelebilir. Çalıştığınız işe günde 8-10 saatinizi veriyorsunuz, 20 yıl o işi yapsanız neredeyse hayatınızın yarısını o mesleği icra ederek geçiriyorsunuz demektir, o mesleğin bazı alışkanlıklarının ya da karakteristik özelliklerinin sizin davranışlarınıza, karakterinize veya düşüncelerinize yansımasınını engellemeniz kolay değil.

Bu sadece hukukçular için de geçerli bir durum değil. Pekçok meslek mensubunda kendine has özellikler görebilirsiniz. Mesela ben "emekli subayları" bir toplum içinde çoğu kez kolaylıkla ayırt edebilirim. Ses tonları, konuşma şekilleri, cümle kurma yapıları çoğu kez diğer meslek mensuplarından farklıdır. Ya da "mühendisler" ile "sanatçıların" olaylara bakış açıları, olguları ele alış biçimleri siyahla beyaz gibi birbirinden ayrılabilir ve benim görüşüm bunun çoğu kez meslek etkisi olduğudur.

Size hayatınız boyunca emretmeyi ve emirlerinizle insanları gerektiğinde ölmeye ikna etmeyi öğretmişlerse ve hayatınız emretmekle geçmişse, subaylıktan emekli olduğunuzda 20 yaşındaki bir kişiyi "Beyefendi, rica etsem şu tuzluğu bana uzatabilir misiniz lütfen" demek sizin için imkansız ve hatta düşünülemez birşey haline gelebilir. Oysa hayatını örneğin psikolojik danışman veya diplomat olarak geçiren bir emekli aynı olayda tanımadığı bir gence "oğlum, çabuk şu tuzluğu uzat bakayım!" diye seslenmeyi hayal dahi edemeyebilir.

İnsanlar bazen meslekleri şekillendirir. Bazen de meslekler insanları.