Dur be gardiyan
gecenin sessizliğivurmuşken damarlarıma,
çığlık çığlığa,
vurma kelepçeni dakikalarıma,
kesme soluğunu yaşamla olan tek bağımın,
böyle acımasızca...

Dur be gardiyan,
kilitleme kapılarını AŞKın,
kapatma panjurlarını umutlarımın,
kan damlamasın mısralarımdan,
sevdanın etrafında attığım her voltada
hafife alma duygularımı.

Ayak sesleri duyulsun masmavi bulutlarda özgürlüğümün,
zincire vurulmuş gençliğim,
şimdi neredesiniz,
albümlerde kalan uzun örgülü saçlarım kadar
eskiydi geçmiş günlerim,
dur
dur,
dur be gardiyan,
anılarımı bari rahat bırak,
dokunma sakın onlara...

Küçük bir çocuk kadar şen kahkahalarda,
masum bakışlarda,
gökyüzü kadar berrak
ve güneş kadar parlaktı o yıllarım...

Güya öylesine uzanacaktım ki geleceğimin basamaklarında,
tutup koparacaktım ay ışığını gökyüzünden,
ve öylesine güçlü olacaktı ki bileğim,
pes etmeyecekti,ve yenilmeyecekti hiçbir güçlüğe,
olmadı işte ya,
zaman hiç de cömert davranmadı yıllarıma.

Hey gardiyan,
bak bir bu yana,
neyi tutsak alırsan al,
neyi iterek atarsan at,
demir parmaklıkların puslu karanlıklarına,
neyi gömersen göm,
toprağın karanlıklarına,

Umrumda değil,
fetva sendedir yaşama dair,
Ama düşlerime ilişme gardiyan,
kağıda dökülür şimdi bu mısralar,
aynen satır aralarına süzülen gözyaşlarım gibi,
içimdeki alüvyonlar,
savurur harflerin herbirini,
mil çeker sanki gözlerime acılar,
peşine takarak yapılamayanları,
kaybolur akşamın alaca karanlığında...

Gençliğim kadar uzak ve de ulaşılmazdır artık bana umutlar,
Dur be gardiyan,
sus,
bağırıp çağırma,
yine emirler vererek keyfimi bozma,
VE ses etme,
dinleyeyim bahçemdeki ceviz ağacına konan serçenin bestesini,
Bu bahardan kalma pazar sabahında,
Bir günlüğüne,
Bir kereliğine,
yap bu inceliği,
bırak beni benimle,
içeyim çayımı huzurla,
okuyayım gazetemn köşe yazılarını , doya doya,
uzatayım koltuğa ayaklarımı,
dinlerken livaneliden efsunlu bir aşk şarkısını son desibel,
geçmesin içimden
bir an için de olsa
KEŞKE DUYGULARI.

17/09/2006-09.30