Kumdan kalelermiş meğer,yaşanan hayatımız,
kovaya attığımız kumlar,
geleceğe dair umutlarımız..,
ve onları toplayarak,
kumsalda güle oynaya..,köşkler teraçalar yapmışız..
yanılmışız be gülüm yanılmışız.!
meğer kendimnizi aldatmışız..,
avizelere yıldızları asmışız..,
yataklara yorgan diye..,
bulutları yaymışız..,
ve kapısına adımızı yazmışız..,
bir dalga gelivermiş..,
hırçın hoyrat ve de acımasızca..,
savurmuş tüm kaleleri..,
ne usta mimariden bir eser..,
ne de rengi kalmış kadife perdelerin..
talan etmiş..,
fütürsüzce heryeri , herşeyi..
karışmışız acımasız zamanın dişlilerine..
savrularak denizin millerce rakım derinliklerine..,
yitirmişiz ,tüketmişiz yaşayamadan herşeyi..,
yıllarca emeğimiz olan tüm değerleri savurmuş dalgalar fütürsüzce..,
sırça saraymış o tezpembe midyeler..,
deniz yıldızları ile çevirmiştik kasvetli geceleri..,
pervaneler ışık olup yol göstermişti görkemli şiirlerde..,
ve hani..,
hamak kurup da sallanacaktık yosunların püsküllerinde..,
mercan kayalar şahitlik edecekti birlikteliğimize..,
kumdan kalelermiş be gülüm..,
silinip gitmiş tüm güzellikler..,
herşey alabora..,
tutkular tutsak,
zincir vurulmuş dizelere..,
yıkılmış kumdan kalelerimiz..
içinde yaşamadan..,
mutluluğu paylaşamadan..,
zamana yenik düşmüş umutlarımız
ne yazık
ne yazık
ne yazık..!

8 ağustos 2006/15.15