Birgün hiç birşey olmamış gibi fütürsüzce dikilirsen karşıma..,
ya da telefonun tuşlarında merhaba dersen bana..,
geçen yıllara inat,
bana yaptıklarına inat,
sanki hiç suçun yokmuşcasına,
uzatarak elini selam ararsan,
zannetme sevgi dolu bakar gözlerim eskiden olduğu gibi,
af yok sana,
asla affetmem sorumsuz hareketini,
ben tıp fakültesinin 4 numaralı odasında,
başucumda sadece annem ve babam,yıl 1986
eylülün 12 si,
kızımız dünyaya gelirken
giderken ameliyat odasına,
yoktun ya yanımda,
şimdi uzatma elini ve bakma bana,
asla affetmem seni,
o zaman ,o en güç anımda elimi bomboş bırakan elini ,
asla uzatma bana,
bu yılların hesabıdır,
acı bir geçmişin faturası,
evet terketmiştim seni ve üstüne üstlük boşanmıştık bir çırpıda,
ama herşeye rağmen sana ait bir can vardı ortada,
sen o yıllarda yoktun başucumda,
ben insanlık vazifemi yaptım ,
gönderdim canımın içini istanbul'a
hazır büyümüş genç bir kız ,kahveni pişirir saygı ile
ve babacığım der sana,
ve sen keyifle kucaklerken kızım diyerek ,
atarken şen kahkaha,
yok say beni ve asla ümid etme,
hakkım helal değildir ,ve
af yoktur sana,
bu yirmi yılın öfkesidir,
asla dinmeyecek bir gençliğin hikayesi,
sakın yanılarak uzatma elini bana,
hiçbirşey olmamış gibi selam verme
sakın ha...!

nilgün/29.temmuz 2006/11.53