Tiyatro mu sinema mı ayıramayacağım ama;

Tiyatro izlerken o kadar heyecanlanıyorum ki,hep bir aksaklık olacak da sahnede oyuncular kötü bir pozisyonla karşılaşacaklar diye ödüm kopuyor.

Tedirginlik içinde seyretmekten, oyunun özünü kaçırıyorum. Bu da bana özgü bir ruh hali olsa gerek.Aman bir aksilik çıkmaz inşallah demekten fenalık geliyor.

Sinema seyrederken ise, paket program almışcasına bir rahatlık halidir ki sorma gitsin.

Mükemmellik hissini o kadar fazla yaşıyorum ki, hani daha sonra film hatalarını filan açıklıyorlar ya, hoppala nereden çıktı şimdi bunlar.

Ben kuzu kuzu izlemiştim hiç de öyle bir şey yoktu, nasıl tespit ettiniz demekten kendimi alamıyorum.

Saygılarımla...