Dun cok duygusal anlar yasadim..

Burda St. Louis Bread Company diye, bizim simit saraylarinin biraz daha gelismisi ve ekmek-acma-pogaca haric normal yemeklerin de oldugu, bedava internet hizmeti veren(ki burda 'bedava' birsey bulmak cok zor) ve bu nedenle her masada laptoplariyla ders calisan ya da is yapan insanlarin oldugu bir yer var. Evime cok yakin oldugundan ve ortami cok hosuma gittiginden, fonda hafif bir muzik ve bedava internet+sinirsiz doldurma icecek olan bu mekana cok sIk takiliyorum. Evde oturup tek basima ders calismaktansa, senin gibi insanlari gordugun, arada onlari izledigin kalabalik bir yerde calismak cok daha 'az sIkIcI'. (Zevkli diyecektim ama ders calismak ve zevkli kelimelerini ayni cumlede kullanmaya elim varmadi )

Neyse, dun okuldan eve dogru giderken buraya ugrayip ekmek almak ve eve oyle gitmek istedim(Boyle corbayi icine koydugun kase seklinde cok guzel ekmekleri var, corbayi evde yapacaktim, ekmegi de ordan alayim dedim). Neyse, ekmegi aldim, disari ciktim, o sirada 'Aaa, Ahu!', "Ahuuuuu", "Ahu!" sesleriyle irkildim ve kendimi o anda Turkiye'de hissettim! Ismimi bilen birileri vardi hep takildigim mekanda! Beni gorunce sesleniyorlardi! "Ahu!" diye bagiriyorlardi!
DOndum baktim ki, yine evime cok yakin oturan iki Turk arkadasim oturuyor ve bana sesleniyorlar! Ayni Tarsus'taki, ya da Adana'daki halim gibi...

Eminim size cok basit geldi bu anlattigim ve hatta 'ne var ki bunda' dediniz...
CNBC-e'de gecen yil bir dizi vardi, Cheers adinda. Cheers adli bir barda gecenleri anlatiyordu ve sarkisi soyleydi:

Sometimes you wanna go, where everybody knows your name
And they are always there to share

Bazen ismini herkesin bildigi,
Paylasmak icin her zaman orda oldugu bir yere gitmek istersin


Gercekten de oyle...

Tek basina herkesin yabanci oldugu bir yerde yasamak iste boyle bir hale getiriyor insani... Bu sekildeki ufak-tefek seyler, normalde dikkat bile etmedigimiz durumlar bu sekilde koskocaman bir hale geliyor gozunuzde...