Günümüzde öyle bir yerdeyiz ki, namussuzluk, rüşvet almak ve vermek, alın teriyle değil de "başkalarının teriyle" bir yerlere gelmek adeta bir meziyet! "Vay be, Ahmet'e/ Mehmet'e/ Ayşe'ye/ Fatma'ya bak, köşeyi döndü; harika! Ben de onun gibi yapacağım!" O kadar yozlaşmışız ki, her gün biraz daha şaşırıyorum ve bir gün gelip de hiç şaşırmamaktan korkuyorum.

Bu düzenin değişmesi gerek. Ben de bunun için çabalıyorum ya da çabalayacağımı belirtiyorum. Ve çoğu zaman karşılığında ne işitiyorum, biliyor musunuz? "Kızım, sen de amma idealistsin, boşveer! Sen mi kurtaracaksın bu memleketi? Olan sana olur!" Benim yapacağım ne ki? Alt tarafı namuslu, dürüst olmak. Ve ilişkiye girdiğim insanların da en azından bana karşı aynı şekilde davranmalarını sağlamak. Yoksa ben bir kahraman olacağım demiyorum. Ama hiç bir şey yapmadan öylece oturup bekleyecek de değilim. Ne yapalım yani, yeni bir Atatürk çıkmasını mı bekleyelim! Üzgünüm ama; bu kadar yüce bir şey bir millete ancak bir kere olur! Aklımızı başımıza şimdi devşirmeyeceğiz de ne zaman devşireceğiz? İlla ki her zaman olduğu gibi iş işten geçince mi?!!