Mesajı Okuyun
Old 14-05-2009, 20:37   #7
Burçin DEMİRBAŞ

 
Varsayılan

Sayın PINAR YILMAZ,

Yaşadığınız hayal kırıklığını anlıyorum. Benimde bu konuda yaşadığım bir hayal kırıklığı var. Bende üniversitede öğrenciyken bir yuvada gönüllü olarak çocuklarla zaman geçirmek ve onlara faydalı olabilceğim konularda yardımcı olmak istedim. Kurum müdürü olumlu karşıladı. Ve bir süre gidip geldim. Ancak beni çocuklara hangi konularda yardımcı olabileceğim konusunda rehberlik etmedi. Benim ne için oraya gidip geldğimden kurum personeli bir haberdi. Ben elimden geldiğince birşeyler yapmaya çalışdım işte. Ama benim için tam hayal kırıklığıydı.

Mevki makam sahibi insanlar ucunun kendisine dokuncakları konularda sorunları görmezden gelmeyi tercih ediyorlar. Böyle insanlar genelde çocukların yararını gözetmek yerine mevkilerini korumak adına sorunları yok saymak ve gözardı etmeyi yeğeliyorlar. Çünkü istismara uğramış, hatta uzun yıllar boyunca isitismara uğramış, örsenlenmiş çocukları topluma kazandırmak işi çok uzun, riskli ve sancılı bir süreçtir. Bu çocukları topluma kazandırmak devletin birkaç memurunun, personelinin yapacağı bir iş değildir aslında. Bu sorun aslında devletin tek başına üstesineden gelecek bir sorun değildir. Önce bunu kabullenmek gerekiyor. Toplumun her kesiminde insanın yardımı gerekiyor. İşte bu noktada bir önceki mesajımında bahsettiğim gibi toplumun sosyal sorumluklara duyarlılığının arttırılması gerekiyor. Bu da örgütlenerek yani bu konularda oluşturulacak sivil toplum örgütleri sayesinde olacağına inanıyorum. Aslında sizin görüştüğünüz belediye başkanın cevabı bir anlamda toplumun verdiği cevap "Biz elimizden geleni yapıyoruz ama onlar yine kaçıp sokaklara dönmeyi tercih ediyorlar ayrıca bizim şehrimizde kimse çocukları ya da başkasını istismar etmez dedi." Toplum olarak da biz sorunu görmezden geliyoruz. Toplumun seçtiği yönetici de doğal olarak bu sorunu yok sayıyor. Bu sorunu nasıl çözeriz diye kafa yormuyor. Ben artık bu konularda devletin tam anlamıyla bir çözüm getiremeyeceğini düşünüyorum. Bu nokta iş başa düşüyor.

Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumlarında istismara uğramış çocukların ve kadınların barındırıldığı ve hizmet verildiği kurumlar gizli tutuluyor. İstismara uğramış, hatta uzun yıllar boyunca istismara uğramış, örselenmiş çocukların topluma kazandırılması uzun, riskli ve sancılı bir süreçtir. Evet bazen belediye başkanın dediği gibi yine kaçıp sokağa dönecekler, tekrar istismara uğrama riskleride olacak ama uzun süre istismara uğramış çocukları birden bire topluma kazandırılması söz konusu değil. Ama bunu başarmak imkansız değil.

İstismara uğramış çocuklara hizmet verilen kurumlarda personele ve çocuklara eğitim verilemsi için bir dizi sıkıcı prosedür var malesef. Ayrıca çocuklar ile gönüllü olarak zaman geçirmek ve yardımcı olmak için de bir sürü prosedür var. Bunlar isitismara uğramış çocukların hem özel durumlarından kaynaklanıyor. Hem de tekrar isitismara uğramalarına engel olmak için gerekli. Bu nedenle birçok insanın gözü korkuyor ve vazgeçmesine neden oluyor.