İstanbul'da vakit yetmiyor. Adliyeye gitmek en az 20 dakika. İcra müdürlüklerinde dosya çıkartmak bile başlı başına bir iş. Kurum icrasına bakıyorum. Bir meslektaşın düşmüş dosyalarını bana tanımlamışlar. Her biri başka bir icra müdürlüğünde aramak, bulmak, yenilemek o kadar zor ki. Ama başka bir çarem yok yapmaktan başka.
Küçük yerde olsam belki daha rahat ve huzurlu olurum. 5 yerine 2 kazan ama huzurla kazanmak daha iyidir. Ama İstanbul'dan da kopamıyorum. Müvekkiller burda. Çevrem burda. Her sabah trafiğe yakalanmayayım diye saat 06:00 civarı evden çıkmaya alışmışım. Ha birde İstanbul'da hacizlere çıkmak başka biz zorluk. İstanbul Büyükçekmecede hacize gitmek; Çorum'a hacize gitmekten daha zor geliyor bana. Geçenlerde Turhal'a hacize gittim. 1 saatte işim bitti. Hemen geri döndüm. Ancak İstabul Pendik'te hacize çıkmıştım. Saat 12:00 de bindiğimiz haciz minübüsünde sona kaldım, bana sıra saat 18:00 de geldi. 6 saat haciz minübüsünde vakit geçirmişim. İnsan 6 saatte otobüsle Ankaraya varır. Adapazarı Hendek ilçesine gitsem 6 saatte gidiş, geliş ve haciz zamanı için yeter. Değişen bir şey yok. Geçen yıllarda Alanyaya hacize gitmiştim. Sabah uçağı ile gittim. HAczimi yaptım. Öğlen yemek yedikten sonra deniz kıyısına gittim. Kış aylarıydı kimseler yoktu. Sahilde oturarak denize baktım, denizin sesini dinledim, çok hoş vakit geçirdim. İstanbul adamın hem enerjisini hem vaktini alır. Anadolu'Da gittiğim her yerin iyi lokantalarına müşteri olmaya çalışırım. Değişik lezzetler vardır. İstanbul'da yaşayan tanıdığım bir çok insanın hayali; İstanbul da keseyi doldurup memlekete gitmektir. Eskiden benimde öyle hayalim vardı ama; gün geçtikçe ağacın kökleri derinlere gidiyor. İşler ve müvekkiller artıyor. Şimdilik bırakamam İstanbulu..