Sibel Kekilli, Almanyada yaşayan Türk kökenli bir genç kız. Berlin Film Şenliği (Berlinale) olmasa çoğumuzun yaşayıp yaşamadığından veya neler yaptığından haberi olmayacak. Fatih Akın ın Gegen die Wand (Duvara Karşı) filminde başrolü oynadığı için ve bu Film Berlinale de Altın Ayı ödülünü aldığı için, Sibel Kekilli kendisini aniden medyanın baş sayfalarında buldu. Halende oralarda. Yalnız ilk günle şimdiki haberler arasında bir fark var; ödül günü herkes onunla gurur duyuyordu.

Aradan iki gün geçmeden, gazeteler Sibel Kekillinin bundan bir süre önce porno filmlerinde oynadığını duyurdu. Olanlarda ondan sonra oldu. Belkide ilk gün kızının başarısından kıvanç duyan babası, gazetelere gönderdiği bir faksla kamuoyundan özür diledi. Sadece özür dilemekte değil, kızı ile bütün ilişkilerini kestiğini bildiriyor. Hürriyetin Avrupa baskısında yer alan faksı aşağıya alıyorum:

“Dünyadaki bütün şerefli insanlardan, Almanya dan, özellikle Türkiye den ve yüce Türk halkından içinde yaşadığımız şehirden, komşularımızdan, bizim ailemizden böyle... yalancı... ve karaktersiz biri çıktığı için herkesten, özür diliyorum. Bu kişinin bundan böyle Kekilli Ailesiyle uzaktan yakından hiç bir bağının bulunmadığını yüce kamuoyuna bildirmek istiyorum.”

Olay ciddi olmasa “vekaletin geri alınmasına dair bir bildiri” diyeceğim.

Alman Basınındaki haberlere göre, Baba kızını öldürmekle tehdit etmiş. Sibel Kekilli şimdi polisin koruması altında, gizli bir yerde saklanıyor. Kabul etmek gerekir, belirli değerlerle, örf ve adetlerle büyümüş ve bunları çocuklarına vermeye çalışmış bir baba ve aile için büyük bir şok.

Kültür ve Turizm Bakanı Erkan Mumcu verdiği bir demeçte “Bir siyasetçi bütün geçmişiyle sorgulanabilir. Ama sanatçılar sanat alanındaki başarılaıyla öne çıkarılmalı. Geçmişteki hataları başarılarını gölgelememeli.” Doğan Hızlan Hürriyetteki Köşesinde Bakanın “sanatçılar için kullandığı farklı ölçütlere katılıyorum” diye yazıyor, ve aynı ölçütlerin siyasetçiler için de geçerli olmasını savunuyor. Fazlasını yazmaya cesaret edemedi herhalde.

Herşeye rağmen, özellikle Sayın Erkan Mumcu açısından, alkışlanacak, cesaretli bir tutum.

Buna rağmen sayın Kültür Bakanına ve Sayın Hızlan a soruyorum, Beyler sanatçılar ve siyasetçiler için tanıdığınız bu hakkı herkese tanısanız ne mahzuru olur acaba? Sanatçıların ve siyasetçilerin sokaktaki vatandaştan ne gibi bir ayrıcalığı var?

Saygılarımla