Sevgili Şehper;
genel anlamda teşekkür ediyorum o ahu yorumlarınız için.
"bir gen bir hipotez" izahımda kullanılan üslup, pekala mecaz-ı mürsel'dir
yaratılış olarak daha önde olan unsurlar vardır kadın ve erkekte. bu, gün kadar açıktır. bu iki cins yalnızca hukuken eşittir. yiğidi öldürüp hakkını verme taraftarıyım. kadınların daha iyi olduğu konularda da,kadınları sonuna kadar hep savunan biriyimdir. ama bu şiir konusunda daha fazla kelama ne hacet. lütfen

Alıntı: "Yazmak yaşamdan kaçmaktır bazen. Yaşamanın ağırlığındansa yazmayı yeğler yazar/şair. Yaşayamadıklarını, ancak yaşamayı düşlediklerini, ya da yaşayamadıklarının tortusunun isyanını kaleme döker. Yani yazmak her zaman cesaretin değil, bizatihi cesaretsizliğin de öyküsü olabilir" de denebilir kimi zaman.

benim yazdıklarımda hatalı bir yer göremiyorum. bakınız:yaşayamamanın isyanını kaleme dökmenin ne denli cesaret gerektirdiğini tartışmayacağız sanırım. tamam. yaşamanın ağırlığından kaçmak cesaretsizliktir ama onu şiire dökmek, kafasının bir yanında hep o yaşayamadıklarıyla beraber dizelerle uğraşmak gerçekten cesaret işidir Şehper Hanım. neden? çünkü yaşayamadığını düşünen insanın,yapılabilecekler listesinde bir de "hiç bir şey yapmadan, şiir yazmadan, beynini kandırarak, fonksiyonları baskılayarak kös kös oturup kabullenme" diye bir madde de vardır. Şair bunu asla yapmaz. yüzleşir yaşayamadıklarıyla. o bakımdan tehlikelidir, o yüzden doğum sancısıdır.
o insanın en baştaki öyküsünde cesaretsizlik öyküsünü okuyabiliriz yaşamında fakat iş yazıya gelince, cesaretsizliğin -siz yapım ekini, elinde tuttuğu kalemin arkasındaki silgiyle siler.

nöbet gecelerimin bir tanesinde, 4 duvar arasında kaldığımla ilgili düşünüp dururken bir anda şöyle bir şey gelmişti aklıma. aslında kimse 4 duvar arasında kalmaz. mutlaka bir de kapı vardır o odada. o anda şunları yazmıştım:

Hey nowhere bana elini ver!

4 duvar değil
3 duvar bir kapı
kimse kalamaz o kadar arada
ama ben bir sigara yakarım
orada
arada sırada..

o odadan kaçıp kantinde hastabakıcı arkadaşlarla geyik yapmak dururken,
ben kağıda bunları yazmaya uğraştım alt alta.
en sonunda kabul etmiştim
ve belki de zoraki(cesaretimle) girmiştim 4 duvar arasına..
saygılarımla..