Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ YİTİRMEK Çok eskiden yazmıştım aşağıdaki şiiri. Bandırma'daki evde, benim odamın penceresinin karşısında dururdu üç kavak. Yaz geceleri penceremi açar, dallarında rüzgarın gezinmesini, yapraklarını okşamasını dinlerdim. Sabahları ilk gördüklerim onlar olurdu. Bir gün uzaklardan geldim, yoktular. Cami kubbelerini yaparken kalıp olarak yaş ağaç kullanılırmış meğer; onları cami yapımına bağışlamışlar. Üç kavak için üç gün ağladım. üçüz kavaklar ben yokken kesilmiş ben onları bugün özlemle perdeyi açtığım baktığım, şaşkınlıkla arandığım soluğumu tuttuğum, yutkunduğum ve anama sorup öğrendiğim an yitirdim yitirmek ayrı acı yitirdiğini bilmeden günlerce yitirmemiş gibi yaşamak ayrı (Bandırma 05.10.1989) Bazen dostlarımızı da yitiririz ama yitirdiğimizin ayırdında olmayız uzun zaman. O, bizim için, biryerlerde yaşıyor, soluk alıyor, yemek yiyor, yürüyor, oturuyor, uyuyor, uyanıyor, çalışıyor, kitap okuyor, seviyor, sevişiyor, küsüyor, barışıyor, çiçek kokluyor, gülüyor ya da ağlıyordur. Bir zaman ikimiz de eşeklik etmiş aramamış, daha sonrasında da o aramayışımızın utangaçlığı ile arayamamış, böyle yıllar yılları kovalamış ve bir gün birimiz "Dostum değil mi, anlar beni" deyip diğerini aramıştır. Aramaz olaydım! Aramasam, yaşıyor, soluk alıyor, yemek yiyor, yürüyor, oturuyor, uyuyor, uyanıyor, çalışıyor, kitap okuyor, seviyor, sevişiyor, küsüyor, barışıyor, çiçek kokluyor, gülüyor ya da ağlıyor olacaktı. O'nu ben öldürdüm, aramakla. (06.04.2009)

Mutluluklar birazda yanılsamalarımız değilmidir. Çoğu zaman kendimizi kandırdığımızda mutlu, kandıramadığımızda mutsuz olmuyor muyuz. Herşeyin geçici olduğunu bilip ama yinede bir kalıcılık özlemiyle yanıp tutuşmuyor muyuz? Belkide gerçek mutluluk hayatın geçiciliğindeki güzellliği yakalamaktır.
Her şey özel ve özgün. Tekrar gibi görünen şeyler bile easında hep değişiktir. Hergün yeni bir gündür. Çelişkilerimiz fanilikte sonsuzluğu aramamız bulamayınca hüzünlenmemizdir. İnsan ruhu sonsuzluğun özlemi içinde yanıp tutuşuyorsa bu mutlaka olacaktır. Çünkü Allah vermek istemesiydi, istemek vermezdi. Belki böyle baktığımızda faniliğin hüznünü teskin edeceğiz. Kimbilir