"...Soyadından kurtulup tek isimle anılmak,tarih boyu asaletin ve büyüklüğün işareti olmuştur hep...

Mr.Churchill,asalet ünvanı alınca Sir Winston oldu bir günde.. Alex Ferguson da,Sir olunca,soyadından kurtuldu.. Sir Alex oldu.

Ama soyadını atmak için ille de bir asalet ünvanı alması gerekmiyor insanın.. Yaptığın işte devleşirsen,büyük kitlelere,halka malolursan,seni sadece ilk ismin,ya da lakabınla anıyorlar.Pele,Muhammed Ali...

101 Yıllık bisiklet turnuvaları tarihi içinde,üstüste 6 kez turu kazanarak ayrı bir tarih yazan Lance Armstrong"a en büyük ünvanı The New York Times gazetesi verdi : Gazete manşeti : O ARTIK TEK İSİMLİLER KULÜBÜNDE !

Uluslararası piyasada tek isimli olmak dünyanın en zor işlerinden biridir..."

(4 Yıl önce Sabah Gazetesi'nde yayınlanan biir haberden.)

-----------------------------------------------------------------------

Tek isimle anılabilenlerin dışında kalanların tümü yabancı kültür ve geleneklerine göre sadece soyismi ile çağrılırlar.

Oysa bizim kültürümüzde soyisimle anılmak yoktur. Bu hitap tarzı ,yabancısı olduğumuz kültürlerden ve alışkanlıklardan taklittir. Türk kültüründe insanlar birbirine yukarıdaki ayrım nedeniyle değil,toplumsal kültür ve geleneksel tarzımız nedeniyle,sadece ilk ad ile hitap ederler. Ahmet Bey,Ayşe Hanım, gibi... Resmi yazışmalarda tabii ki,isim ve soyisim birlikte yazılır. Sözlü iletişim,forum sohbetleri,özel alanlarda birbirimize sadece ön isim ile hitap etme gerçeğimizi,taklit soyisimle hitap alışkanlığı ile değiştirme çabamız gereksiz gibi...