Bugün aynı büroda çalıştığım meslektaşım icra dairesinde dosya incelerken memur, savcının denetime geleceğini bildirir. Ve der ki; Savcı burada sizi görmese iyi olur.Arkadaşım itiraz eder,işlemini yapmayı sürdürür.Bunu zorla kabullenen memur yine der ki; O zaman savcı geldiğinde ayağa kalkacaksınız.
Bana anlatıldığında şoka uğradığımı itiraf etmeliyim. Nasıl bir zihniyettir bu? Savcıları ilahlaştıranlara mı kızayım, bu hale nasıl geldik diye mi sorayım,inanın karışığım. Bir kişi sırf savcı diye, siz icra dairesinde avukat olarak dosya incelerken ayağa kalkmak niye? Elbette adab-ı muaşeret gereği savcı gelip size bir soru yöneltse, tanışmak istese el sıkışmak için ayağa kalkılabilir. Ancak sınıfa öğretmen giriyormuş havasında avukatı ayağa zorla kaldırmaya çalışmak niye? Bu nasıl bir cüret?
Bizler bu konuyu baromuza bildireceğiz. Kaldı ki esasında savcının böyle bir talebi olmadığını da tahmin ediyoruz. Fakat memurun bu fikre nereden ve nasıl kapıldığını, buna nasıl cesaret edebildiğini hiç bilmiyoruz.

Aynı sıralarda okuyor, mezun oluyoruz. Her birimiz kendi irademizle yönümüzü belirliyoruz, kimimiz avukat kimimiz savcı oluyor. Eğer kişisel egolarını mesleğiyle karıştırmayanlar zümresine dahilse, yargının her kolunda çalışan kişiler ünvanını hak ederek taşıyorlar. Ben açıkçası savcılık mesleğine saygı duyarım; fakat yapamam, benim bu mesleği seçmeme nedenim otopsilere katılma durumudur. Hakimlik mesleğini de tayin usulüne ve sıkı disiplin şartlarına uyum sağlayamayacağımdan dolayı seçmedim. Bir kez bile sınavlarına girmeyi düşünmedim. Çünkü ben avukatım, çünkü bu meslek mizacıma daha uygun. Fakat ben avukat oldum diye savcının karşısında zorla küçük düşürmeye çalışmak nasıl bir fikriyattır bilemiyorum.