Birkaç yıl önce zorunlu müdafi olarak atandığımız bir soruşturma dosyası vardı.
Yaşı küçük üç çocuk gece bir okula parmaklıkları kanartarak girdikten sonra yakalanıyor.Sabah ifadeleri alınırken yanlarında olduk.Daha önce aynı okula sekiz defa girilmiş ve bir takım eşyalar alınmış.Tabi tahmin edeceğiniz gibi bu sekiz ayrı hırsızlık olayıyla ilgili şüphelilerin ifadesine başvuruldu.Tabi ki şüpheliler tüm suçları üstlendi.
Buna rağmen biz "şüpheliler şu an içinde bulundukları psikolojik buhran sonucu bu şekilde ifade veriyordur" şeklinde bir savunma verdik.Ama bu savunmamızda haksız da değildik.Çünkü yaşları on dört on beş olan bu çocuklar ifade verirken durmadan ağlıyor ve bir oyun olarak giriştikleri bu işin bir an önce son bulmasını istiyorlardı.
Oyun diyorum zira çocuklar okulda semaverde çay demleyip dışardan getirdikleri topkekleri yerken yakalanıyor.

Neyse tahmin edeceğiniz gibi çocuklar on beş yaşından küçük olmalarına rağmen ,işledikleri suçun vasfı ve kanunda öngörülen ceza miktarı da gözönüne alınarak tutuklandı.Soruşturma aşaması bitti.Çocuklar hakkında dokuz ayrı hırsızlık suçundan dolayı davalar açıldı.
Yargılamanın sonucunu söyleyeyim.Çocuklar soruşturma aşamasında kabul ettikleri sekiz ayrı hırsızlık suçuna ilişkin davalarda beraat etti.
Mahkeme aşamasında müdafilik gereksizdir diyebiliyor muyuz hala...