sokak lambalarının,
çığlığını duydun mu?
bir garibin yerine,
bakarken gözlerine,
hiç kendini koydun mu?
ne yürekler paslanmış,
ne insanlar uslanmış...
kaldırımlar ıslanmış,
göz yaşı dökenler var,
ayrılık çekenler var...
kundağında gördüğün,
dünya toz pembe değil...
kaç tane insan vardı,
kulağına seslenen,
gözlerinin önünde,
akşam sabah süslenen...
büyüme hep çocuk kal,
demediler mi sana?...
yaralanırsın içten
acı verir insana...

titreşimi yürekden,
duyan bir insanım ben,
gönlüm de yıldızları,
sayan bir insanım ben.
anlatır kaldırımlar,
yürüyen insanlara,
sokak lambalarının,
sıcak dost olduğunu...
sevgi dolu aşkların
yürürken solduğunu...

akdevrim