Dün, uğruna İstanbul'u terk ettiğim evime gittim. Oksijen, Karbondioksiti kovalıyor, Karbonmonoksit'e resmen tekme sallıyordu. Aralarından geçtim, bahçıvan'ın benden habersiz bahçeye ektiği, marul, soğan, sarmısak, dereotu ve maydanozları topladım. Toplarken bile toprağın bahar kokusu oksijen'e selam veriyordu. Sebzelerin lezzetini anlatamam ancak kokusunu tasvir edebilirim. Üç ay gençleşip, İstanbul'a dönerken, topladığım sebzeleri 5 ayrı poşete koyup ve hepsini de sıkı sıkıya bağladığım halde, bu sabah halen arabam taze sarmısak kokuyordu.

İyi ki İstanbul var. Yoksa, oksjeni, baharı ve tazeliği fark edemeyeceğiz.