Fikir beyan eden arkadaşlara teşekkür ederim.
Genel olarak "meşru müdafaa halinde korku, kaygı ve panik sebebiyle sınırın aşılması" üzerinde kanaat birliği görüyorum.
X şahsı açısından olaya yaklaştığımızda;
- Kişi daha önce bu 4 kişi tarafından kovalanmıştır,
- Markette yalnız başına sıkıştırılmıştır.

X'e karşı yapılan saldırıyı X saldırıyla orantılı bir şekilde defetme hakkına sahiptir. Buradaki amaç "saldırının defedilmesidir". X, A'nın kafasına sıkarak sizce kendisini savunmaktamıdır yoksa artık iş savunmadan çıkıp karşı tarafı öldürme kastına mı dönüşmüştür?

X için "meşru müdafaa da sınırın aşılması" hükümlerini uygulamak için bence X'in sınırı aşmış olsa bile bir "meşru müdafaa hali" içerisinde olması gerekmektedir. X'in direk A'nın kafasına sıkması sizce "müdafaa"mıdır, "müdafaa halinden çıkmış bir saldırımıdır"?

"Korku, kaygı, panik ile sınırın aşılması" hükmünün dar yorumlanması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü haksız bir saldırı ile karşı karşıya kalan insan, insan olması hasebiyle kesinlikle "korku, kaygı ve paniğe kapılabilecektir". Bu durumda her olayda korku, kaygı, panik hali mevcut olacak ve her olaya 27/2 uygulanacaktır. Bu adalet ilkeleriyle bağdaşmaz.

Olayımıza döndüğümüzda "korku, kaygı, panik" halini artık somut olayın oluş biçimini dikkate alarak göz önünde bulundurmalıyız.
Aralarında geçen boğuşmanın şiddeti, Fail vucudunda varsa yara, bere v.s.

X'in kendisine şişe vurulması üzerine çekip A'yı kafasından vurması bence artık sınırın aşılmasından da ileri bir harekettir. Haksız tahrik hükümleri uygulanmalıdır. Ama yalın olarak X'in çekip vurması halini söylüyorum.
Eğer X'in hayati bölgelerine bir darp varsa mesela boğazı şiddetle sıkılmışsa artık iş meşru müdafaaya veya sınırın aşılmaına girebilir.

X'in B'yi vurması ise bence Meşru müdafaa da sınırın aşılmasıdır. Çünkü A'yı kafasından vuran X artık 3 kişinin kendisini kesin öldüreceği veya çok ağır zarar vereceği zannıyla hareket etmektedir, bu ruh hali içerisindedir. Korku, kaygı, panik halinde sınırın aşılması söz konusudur.