Öylesine refah bir ülkem olsun isterdim ki;
sokaklarında kan kin,mermiler ve bıçakların ışıltıları olmasın.
Hukukun üstünlüğüne inanan,savaşçı ve azimli bir halkın bütün aktivitelerinde bilim olsun sevgi olsun öz değerler olsun.
Meselelerini küfürlerle değil uygar cümleler ile çözmeyi başarabilen,çok saygılı ve güven dolu bir ilişki çemberinde yaşamak isterdim.
Aynı apartmanın karşı dairesinde her kim oturuyorsa,ona bir tabak kek götüreyim,
o bana gelsin kahve içelim,birbirimize saygı ile gülümseyelim,
kimse selamını esirgemesin birbirinden,
çocuklarımızı okula yollarken yüreği ideallerine yakın bilgiyle dolsun,
şarkılarda ihanet işlenmesin,
kimse satmasın sevgisini,
kimse arkadan kurşunlamasın birbirini,
güven olsun beyinlerde,
silah değil kitap olsun ellerde,
sevgiler ölümüne olsun,
evlilikler yıkılmasın,
çocuklar ağlamasın,
ayrılık da olsa,
onları kullanmadan çözelim sorunları,
öyle bir dünya arzulardım ki,
herkes kendi kendinin savcısı olsun,
kimse yalan söylemesin,
aldatmasın,
beyaza kan damlatmasın,
birbirini sırtından iten değil,
elinden tutarak sendeleyene yardım edenler olalım,
açları doyuralım,
yaşlıları güldürelim,
hani pırıl pırıl derler ya,
aynı şekilde,
lekesiz kirsiz riyasız bir yaşam dilerdim.

ÇOK MU ZOR BUNLARI BAŞARMAK DERSİNİZ?

NİLGÜN ÇAKICI/BURSA