İkiliğe düşmekte yarar olacağını sanmıyorum. Sonuçta hukukçuluk kişisel yetenektir. Her birimiz fakülte yıllarındaki teorik bilgiyi zamanla unutuyoruz, kaldı ki kanunlar bir devinim içerisinde sürekli değişiyor.Kısacası hiçbir şey öğrendiğimiz gibi kalmıyor. Özel ya da devlet üniversitesi ayrımı, paralı veya parasız eğitim durumu çok elzem bir fark yaratmıyor. Burada değişmeyen hakikat, kişinin hukuk camiasına ne kattığı ile ilgilidir.Hukukçuluğun yasaları ezberlemekten ibaret olmadığını, toplumca lanse edildiğinden çok farklı olduğunu her birimiz biliyoruz. Yasaları yorumlamak ve somut olaya uygulamak konusunda yetenekli olan her zaman bir adım öne çıkıyor.Bu husus da sonradan edinilebilecek bir meziyet değil kanaatimce. Kaldı ki hiçbir fakültede bunun eğitiminin verilebileceğini düşünmüyorum. Fakültede aldığımız eğitim bizi mesleğin niteliği konusunda bilinçlendirmekte,neyin nereden geldiğine dair fikir vermekte ve nasıl yol izlenebileceği hususunda rehberlik etmektedir. Herkes eşit şartlar altında dünyaya gelmiyor, ayrıca sayısal ağırlıklı sorulardan hoşlanmayan ve sözel zekaya sahip insanlardan yüksek sınav puanı beklenmesi hukuk için söz konusu olamaz. Bu sebeple hukuka gönül vermiş kim olursa olsun, ister vakıf isterse devlet üniversitesinde okusun, saygı duyarım. Kimin nereden geldiği değil, nerede olduğu ve o mevkiiye yakışıp yakışmadığı asıl konudur.
Saygılar