Sigara yasağını hararetle savunan arkadaşların bir sonraki hedefi, petrol ürünleriyle çalışan araçların yasaklanması olacak herhalde. Çünkü kalabalık şehirlerde, özellikle yoğun trafiğe yakın yerlerde yaşayan insanların egsoz gazlarından etkilenmeleri sigaradan daha az değil. Üstelik egzos gazı daha tehlikeli. Bir de sigarayı yasaklayan devletimizin Kyoto protokolünü henüz imzalamadığını, pek niyetli de olmadığını belirtmek gerekir.

Diğer yönden, sigara yasağına bir özgürlük sorunu olarak bakacak olursak, devletin, halk sağlığını gerekçe göstererek özgürlükleri sınırlandırma yetkisi tabi ki vardır. Ülkemizde sigara alışkanlığının çok tehlikeli boyutlara vardığı, özellikle genç nüfusta sigara alışkanlığının çok üzücü noktalara geldiği bir gerçek.

Bu vesile ile sigarayı nasıl bıraktığımı sizlerle paylaşmak isterim. 2-3 sene öncesiydi sanırım. Ankara Adliyesinde Başsavcı sigara odalarını kapatmış, adliye de sigara içmek yasaklanmıştı. Biz tiryakilerin yaşam alanı daraltılmış, popülasyonumuz tehlike altındaydı. Tabi ki bu yasak sadece koridorlarda, avukatlar ve sıradan vatandaşlar için geçerliydi. Memurlar kalemlerinde, hakim ve savcılar odalarında gayet keyifli tüttürüyorlardı sigaralarını. Çünkü onların sigaraları ve çıkardıkları dumanları eğitimliydi, koridora çıkmıyor, diğer kişilerin ciğerlerine girmeyi reddediyorlardı...Neyse, bir gün yaklaşık iki saat duruşma beklemiş ancak sıra henüz bana gelmemişti ve saat 13'e yaklaşıyordu. Koridorun tenhalığına güvenip, bir köşede sigaramı yaktım. Nikotin tam ayak parmaklarına ulaşmak üzereydi ki yemeğe çıkan Sayın Başsavcım ile göz göze geldik. Bana eliyle işaret ederek sigarayı söndürmemi istedi. Bende kendisini kırmadım tabi. Yanına giderek iki saatir duruşma beklediğimi söylediğimde, "sigara zararlı, fena mı işte, sigara içmemiş oluyorsun, sağlığın düşün" dedi. Bu söz üzerine nutkum tutulmuştu. Böylesine basit bir gerçeği şimdiye kadar algılayamamış olmanın ezikliğiyle huzurundan ayrıldım. O günden beri sigara içmiyorum...