Günler gerçekten birbirinin üstüne eklenmiş basamaklar gibi. Uflaya puflaya çıktığımız, sonunda nereye varacağımızı bilmediğimiz ama bir gün biteceğinden emin olduğumuz bir merdiven hayat. İlk birkaç basamaktaki gücümüzün, ayağımızı sertçe vura vura çıkışımızın yerini, yorgun ve bıkkın bir rutin alıyor sonra. Hep aynı şeyi tekrarladığımızın farkına vardığımızda bir zevki kalmıyor merdiven çıkmanın. Üstlere doğru trabzana tutunmadan duramıyor, kamburlaşıyor, kollarımızla bedenimize ivme vermeye çalışıyor, giderek bitkinleşiyoruz. Ve bir gün bir basamakta yığılıp kalıyoruz.


(20.03.2010)