Yürüyor adam. Uzakta ve daha uzağa doğru yürüyor. Siz yalnızca bakıyorsunuz.

Ayaklarını görüyorsunuz adamın. Ayakkabılarını; biraz eskimiş, siyah ayakkabılarını. Pantalonunun her adımda sallanan paçalarını. Rüzgarın karşıdan estiğini anlıyorsunuz, saçları arkaya doğru biraz dağılıyor çünkü. Elleri iki yanda, yürüyüşün ritmini tutuyorlar. Gözleri yola mı bakıyor, uzaklara mı; emin değilsiniz. Beyaz ya da beyaza yakın açık bir gömleği var. Adımları düzenli ve hızlı. Aklından neler geçirdiğine ilişkin birşeyler sezemiyorsunuz. Belki varacağı yeri, belki de hiç ilgisiz başka düşünceleri taşıyan kafası, öne arkaya gidip geliyor. Sırtı azıcık kambur; belki yorgunluğun işareti. Ama hızlı yürüyor adam, birazdan ufku aşıp görünmez olacak.

Yürüyor adam. Nereye gittiği hakkında en ufak bir bilginiz yok. Yağan yağmuru izler gibi bakıyorsunuz adama ve gidişine. Sizi ilgilendirmiyor amacı ve varış yeri. Hatta adamı da umursamıyorsunuz, önemli olan tek şey yürümesi. Zamanın akışı kadar doğal geliyor size bu ve izliyorsunuz.

Şimdi sorsam size, acaba ne dersiniz? Bu adam mı daha gerçek, adamı ve yürüyüşünü uzaktan izleyen siz mi?

Yoksa adamın yürümesini, sizin yürüyüşü izlemenizi ve bu soruya yanıt aramanızı isteyen ben mi?

(12.08.2009)