Sayın Ragıp Bey,

Çocuk yetiştirmenin ne kadar büyük bir sorumluluk olduğunu hepimiz biliyoruz.Bende sizin gibi kendi yetiştirilme tarzımızı ve çocuklarımızın yetiştirilmesini sık sık kıyaslarım.Düşünüyorumda eğer bizi yetiştiren büyüklerimiz annelerimiz,babalarımız ve öğretmenlerimiz bizler üzerinde o kadar baskı ve otorite kurmasalardı belki bizlerde bugün bu kadar rahat,dejenere,bencil ve büyüklerini bile çok rahat kullanabilen önce ben diyen çocuklar yetiştirmezdik.Özellikle bizim nesil yani şu an 20-30 yaş arası çocukları olan aileler çok büyük hatalar yaptık gibi geliyor bana.Kendimizin yaşayamadığı ve yapamadığı herşeyi her ne pahasına olursa olsun onlara yaşatmak istedik.Çünkü çocukken bizlere uygulanan baskıyı onlara yaşatmak istemedik.Fakat büyüklerimiz nasıl ki baskı ve otorite konusunda biraz ölçüyü kaçırdılarsa bizlerde tam aksi yönde ölçüyü kaçırdık.Öyle kaçırdık ki artık önünü alamıyoruz.Çok aile çocuk erkil aile oldu artık.

Bütün bu düşüncelerimi kendi çocuklarımdan yola çıkarak yazmıyorum tabiki.Her zaman gurur duyduğum 22 ve 15 yaşlarında iki oğlum var.27 yıllık öğretmem olmam nedeniyle çok çeşitli aile ve öğrenci tanıyorum ve hepsi ayrı bir dünya.

Her zaman evimde ve sınıfımda demokrasiyi yaşatan bir anne ve öğretmen olarak çocukları ve gençleri çok seviyorum ve önemsiyorum.Onların çok iyi yetiştirilmesi gerektiğine inanıyorum.Aslında karşımızda çok zeki ve pırıl pırıl bir gençlik var.
Ama onları işlemek öncelikle anne babalara ve sonrada öğretmenlere düşmektedir.Bu konuda toplumuda soyutlamak mümkün değil tabiki.Toplum o kadar kötü örneklerle dolu ki...Etkilenmemeleri mümkün değil.Ama herşeye rağmen en büyük görev ailelerin bence."Çocuk Ailenin Aynasıdır."sözüne her zaman inanmışımdır.Tabiki çocuklarımızda bizler gibi hatalar yapacak.Her hatasından alacağı ders onu olgunlaştıracak.18 yaşımızda nasıl ki biz annemiz ve babamız gibi düşünemiyorsak onlarda şu an bizim gibi düşünemiyeceklerdir.Çocuklarımızla arkadaş olmaktan başka seçeneğimiz yok gibi geliyor bana.Hep demez miyiz şimdiki aklımızla genç olabilsek diye:-)) Ama olmuyor maalesef.Demek ki çocuklarımızın da herşeyi yaşayarak öğrenmeleri gerekiyor.

Çocuklarımız söz konusu olunca anlatacak, yazacak ne kadar çok şeyimiz oluyor.Öyle çok seviliyorlar ki onlara hiç kıyamıyoruz.Sanıyorum tüm problemde hep bu kıyamama duygusundan kaynaklanıyor.Onları hayata hazırlama açısından arasıra kıymak gerekiyor ama yapamıyoruz.

Kısacası Sayın Ragıp çocuk yetiştirmek zor zanaat:-))
Allah tüm anne babalara kolaylık versin.

Saygılarımla