İçinde bulunduğunuz duruma üzüldüm, aynı durumu ben de yaşadım daha önce. Ancak bizler gibi bu sıkıntıları yaşayan meslektaşlarımızın durumuna bizim gibi genç meslektaşlar dışında, işveren konumundaki , ofisinde sayıca fazla eleman(avukat, icra katibi ) yaşça büyük meslektaşlarımızın gerçekten üzüldüğüne inanmıyorum. Bu durumu sadece avukatlık sınavının olmayışına, piyasanın durumuna bağlamak,'' ne yazık ki mesleğin geldiği durum bu'' gibi yakınmalar hiç de samimi değil.

Staj dönemi de dahil olmak üzere yaşadığım haksızlıkların, saygısızlıkların, haddi hesabı yok. Dışarıdan harika örnek gösterilen kişilerin, şahsıma hakaretlerini, maddi durumumu küçümsemelerine önce ağladım. Sonra onların neden böyle yaptıklarını anladım, artık saf bir kız çocuğu değildim çünkü.
Benim mesleğimi yapamayacağımı, asla avukat olamayacağımı söyleyen o avukatın sözlerini hiç takmadım.Verdikleri ücrete boyun eğmedim. Bu arada asgari ücretten az çalışan onlarca arkadaşım da vardı.
Bana ofisini açan, mesleğimi sevdiren, bendeki ışığa inanan bir üstatla tanıştım, tecrübe edinmeme yardımcı oldu. onun hayata dair fikirleri, önerileri bana ışık tuttu, verdiği ücret az olabilir, ancak kendi işlerimde bana verdiği fikirler, konuşma tarzıma kadar öğrettiği herşey sayesinde ben bir çok şirket vekaleti aldım, bu önümü açtı.
Ben şimdi daha mesleğinin yedinci ayında olan genç bir avukatım. bana hakaret eden, mesleğimi yapamayacağımı söyleyen aslında kendisinin de bir işçi avukat olduğunu sonradan öğrendiğim o bayanın gelemediği bir aşamadayım.Çünkü ben gözümü kararttım, asla ortalama bir öğrenci değildim, ortalama bir avukat da olmayacaktım.
Bu yüzden sizden istediğim şey, kendinize güvenmeniz ve üzülmek yerine gözünüzü karatmanız.Yoksa bizler hep işçi avukat olarak her türlü muameleye katlanmaya mecburuz.