Alıntı: Yazan şenay Nasılda özlemişim aşık olduğum tek şehri, Ankara'mı; Sakarya caddesindeki sazlı sözlü türküleri, kaledeki fasıllarımızı, tiyatro ve konser keyiflerini, denize özlem duyduğumuz zaman kıyısına gidip gözlerimizi kapatıp deniz kenarını hayal ettiğimiz Gölbaşı' nı, havasını, kavgalarımızı, isyanlarımızı, dil tarih coğrafya' nın bahçesini heryeşini çok özledim. En çok da özgürlüğünü özledim Ankara... Ankara' ya trenle gitmek ayrı bir keyiftir. Özellikle kışları etraf bembeyaz iken. Uzaktaki sevgiliye kavuşma hissiyle gidilen yol hep güzeldir zaten. Bir şairimiz "Ankara' nın en sevdiğim yanı İstanbul dönüşleridir" demişti. Oysa Ankara' ya doğru yola çıkmak bile inanılmaz bir heycan verir bana.. "Vuslatta aşk yoktur" Ankara hep özlediğim, ara ara hasret giderdiğim uzakta bir sevgili.. ama vuslat yok...

Bızım bıldıgımız Ankara mı bu tarıfteki,yoksa hayallerdeki mi? Nasıl bu kadar keyif verici anlatabiliyorsunuz şaşırıyorumBen neden farkında değilim o da bambaşka bir konu. Yalnız bırak deseler nasıl bırakırım bılmıyorum.Daha onceden ımkanım olsa gıtsem dıyordum.Şimdi imkanım var ama içim bir kötü...